Sinterklaas
Je kon er niet omheen. Per ongeluk was ik op een ongelukkig tijdstip in Groningen. Struikelend over de kinderwagens en krioelende kinderen, al dan niet zwart geschminkt of in sinterklaaspak gestoken, baande ik mij een weg naar de boekhandel aldaar. Onderweg passeerde ik de sinterklaasoptocht. Zwarte Pieten met Witte Nekken en norse gezichten (ze waren bijna aan het einde van hun rondreis) deelden de laatste pepernoten uit aan mensen tot een maximale lengte van 130 cm. Schoorsteenvegertjes op een oude brandweerwagen zwaaiden vermoeid naar het toegestroomde volk en een ijverige herdershond (een bordercollie, voor de goede orde) liep om de menigte heen in een verwoede poging om de meelopende schapen in het gareel te houden. En tenslotte Sinterklaas op een oude schimmel, enthousiast wuivend naar het winkelend publiek. Niemand zwaaide terug…
Achter mij hoorde ik het oeroude sinterklaasrepertoire, dat door tientallen kleuters werd meegezongen (denk ik..). Zou CQ iets doen met die Sinterklaasliedjes? Nieuwe, eigentijdse songs maken in een workshop? Verjazzen naar een latin versie van “Oh, kom er eens kijken” door een combo? Tenslotte, er zijn jazzzangers,die een Sinterklaaslied op hun repertoire hebben. Ja,Edwin Rutten. Zou die nog zingen? Ja dus. En zo oud is hij “geeneens…” Nee, dan Rita Reys. Dié is pas oud en ook die zingt nog steeds. Van haar stem moet je houden. Ze is heel belangrijk voor de jazz in Nederland geweest, samen met het trio Pim Jacobs. Ze is overigens niet de enige oude zanger. In het nieuws hoorde ik vandaag,dat Johan Heesters, een operette zanger, binnenkort een concertje geeft ter ere van zijn 108e verjaardag… Heesters was “fout” in de oorlog – al had hij daar zelf een ander oordeel over - en heeft zijn carrière in Duitsland moeten voortzetten. Daar heeft hij ook na de oorlog veel succes geboekt. En het moet gezegd worden: hij had – toen – een prachtige stem. Maar we dwalen af: Sinterklaas.
Je kon er niet omheen. Per ongeluk was ik op een ongelukkig tijdstip in Groningen. Struikelend over de kinderwagens en krioelende kinderen, al dan niet zwart geschminkt of in sinterklaaspak gestoken, baande ik mij een weg naar de boekhandel aldaar. Onderweg passeerde ik de sinterklaasoptocht. Zwarte Pieten met Witte Nekken en norse gezichten (ze waren bijna aan het einde van hun rondreis) deelden de laatste pepernoten uit aan mensen tot een maximale lengte van 130 cm. Schoorsteenvegertjes op een oude brandweerwagen zwaaiden vermoeid naar het toegestroomde volk en een ijverige herdershond (een bordercollie, voor de goede orde) liep om de menigte heen in een verwoede poging om de meelopende schapen in het gareel te houden. En tenslotte Sinterklaas op een oude schimmel, enthousiast wuivend naar het winkelend publiek. Niemand zwaaide terug…
Achter mij hoorde ik het oeroude sinterklaasrepertoire, dat door tientallen kleuters werd meegezongen (denk ik..). Zou CQ iets doen met die Sinterklaasliedjes? Nieuwe, eigentijdse songs maken in een workshop? Verjazzen naar een latin versie van “Oh, kom er eens kijken” door een combo? Tenslotte, er zijn jazzzangers,die een Sinterklaaslied op hun repertoire hebben. Ja,Edwin Rutten. Zou die nog zingen? Ja dus. En zo oud is hij “geeneens…” Nee, dan Rita Reys. Dié is pas oud en ook die zingt nog steeds. Van haar stem moet je houden. Ze is heel belangrijk voor de jazz in Nederland geweest, samen met het trio Pim Jacobs. Ze is overigens niet de enige oude zanger. In het nieuws hoorde ik vandaag,dat Johan Heesters, een operette zanger, binnenkort een concertje geeft ter ere van zijn 108e verjaardag… Heesters was “fout” in de oorlog – al had hij daar zelf een ander oordeel over - en heeft zijn carrière in Duitsland moeten voortzetten. Daar heeft hij ook na de oorlog veel succes geboekt. En het moet gezegd worden: hij had – toen – een prachtige stem. Maar we dwalen af: Sinterklaas.
Met deze goedheiligman in gedachten reisde ik vanavond door de mist naar Coevorden af . Wat zou deze avond mij brengen? Welke surprise wachtte mij in het kille vestingstadje? Nu moet je weten, dat we niet alleen vaste plaatsen in het orkest hebben, ook hebben we een vaste barkruk of staanplaats als we wachten op de start van de repetitie. De vroegkomers zitten en de mensen, die dichtbij wonen, staan. Speel je trompet, trombone of sax, dan ben je vroeg. Zit je in de ritmegroep, dan kom je aanwandelen als we de stoelen en lessenaars al hebben opgesteld. Vanavond was de verrassing, dat de alten er al waren (sorry Hans en Tim, maar zo word je nu eenmaal genoemd) en dat de ritmiekers hun eigen feestje hadden in het verre Zwolle. Dus alleen blazers en dat is dan hard werken. Meestal krijgt het hout en koper voldoende tijd om te recupereren, omdat de aandacht volledig wordt opgeëist door gitaar,bas of drum. Nu kregen wij alle attentie van Gerard. Ai, wat val ik dan door de mand als ik de loopjes in Chameleon geheel naar eigen inzicht vertaal naar nieuwe ritmes en melodieën. Maar het is wel eens goed, zo. Glimlachend reed ik terug. Maar de trompettisten, die hun lippen vanwege de vele hoge tonen en het harde spelen tot het uiterste hebben moet spannen (lees nog even de tips!), zullen zich deze avond nog een week lang heugen. Arme partners.
Dick
Dick
RSS-feed