Oud jaar
Alles ligt stil. De bigband is in ruste. De leden ervan hebben de afgelopen dagen vooral kerstliedjes gespeeld voor familieleden en kennissen, al dan niet in een openbare gelegenheden. Ik vind dat wel leuke muziek, hoor. Op internet vond ik van tientallen nummers een jazzy begeleiding (bookmarken deze pagina, als je BiaB hebt!!!), dus improviseren op de diverse thema’s kon ook. Ik verbaasde me overigens over het grote aantal kerstliedjes (lees: liedjes over kerstmis), dat er bestaat. Van vele had ik nog nooit gehoord. Daarom was het wel plezierig om deze voor mij onbekende nummers bij de kop te nemen en er op te improviseren.
Alles ligt stil. De bigband is in ruste. De leden ervan hebben de afgelopen dagen vooral kerstliedjes gespeeld voor familieleden en kennissen, al dan niet in een openbare gelegenheden. Ik vind dat wel leuke muziek, hoor. Op internet vond ik van tientallen nummers een jazzy begeleiding (bookmarken deze pagina, als je BiaB hebt!!!), dus improviseren op de diverse thema’s kon ook. Ik verbaasde me overigens over het grote aantal kerstliedjes (lees: liedjes over kerstmis), dat er bestaat. Van vele had ik nog nooit gehoord. Daarom was het wel plezierig om deze voor mij onbekende nummers bij de kop te nemen en er op te improviseren.
Maar nu zijn de kerstdagen voorbij. Het eten moet weer zakken en de aankoop van oliebollenmeel staat voor de deur. Vaak bak ik (jawel, dames!) ze zelf. Maar sinds een paar jaar nemen we er ook een aantal af van het plaatselijke zangkoor. De leden daarvan bakken ieder jaar zo’n 30.000 oliebollen. Sinds kort in nauwe samenwerking met de banketbakker. Toch zijn de eigen gebakken bollen – met rozijnen en sukade – het lekkerst. Het zal wel de emotionele binding met het product zijn.
Het zijn lege dagen zo tussen kerst en Nieuwjaar. De vraag “wat doen we dit jaar met de feestdagen” is beantwoord, de leftovers van de feestdagen, gecombineerd met het overvolle gevoel in je buik, maakt, dat er weinig gekookt hoeft te worden, de krantenbezorgers hebben hun fooien binnen. Het is een periode van wachten. Wachten op het oudjaar, de conference, nieuwjaarsdag, het concert in Wenen (al dan niet in combinatie met Skispringen) en 2 januari het concert van Scala in Hoogeveen.
Het zijn lege dagen zo tussen kerst en Nieuwjaar. De vraag “wat doen we dit jaar met de feestdagen” is beantwoord, de leftovers van de feestdagen, gecombineerd met het overvolle gevoel in je buik, maakt, dat er weinig gekookt hoeft te worden, de krantenbezorgers hebben hun fooien binnen. Het is een periode van wachten. Wachten op het oudjaar, de conference, nieuwjaarsdag, het concert in Wenen (al dan niet in combinatie met Skispringen) en 2 januari het concert van Scala in Hoogeveen.
Wat doe je dan? Je leest de kranten eindelijk eens helemaal. En dan lees je dat ons gemeente bestuur een politiek standpunt inneemt tegen Wit Rusland en niet naar Brest gaat. Meteen dacht ik aan onze dirigent en altsaxofonisten. Gaat Saxelot dan ook niet? Na zorgvuldig bestuderen van de teksten, concludeer ik, dat zij wel gaan, maar dan zonder bobo’s. Wat zullen ze ze missen…
Ik verheug me op het nieuwe jaar. 4 Januari weer de eerste repetitie met een bijna volledige band dit keer. Repeteren voor de uitvoeringen in mei en misschien nog ergens in april. Maar eerst moet het beslag rijzen en niet inzakken door het koude weer, als ik het transporteer naar het schuurtje, waar ik – gekleed in de meest oude kleren – de oliedampen trotseer en de lichtbruine kogels zich zelf zie draaien in de zonnebloemolie. Dat heet: vet lekker.
Gelukkig Nieuwjaar,
Dick
Ik verheug me op het nieuwe jaar. 4 Januari weer de eerste repetitie met een bijna volledige band dit keer. Repeteren voor de uitvoeringen in mei en misschien nog ergens in april. Maar eerst moet het beslag rijzen en niet inzakken door het koude weer, als ik het transporteer naar het schuurtje, waar ik – gekleed in de meest oude kleren – de oliedampen trotseer en de lichtbruine kogels zich zelf zie draaien in de zonnebloemolie. Dat heet: vet lekker.
Gelukkig Nieuwjaar,
Dick
RSS-feed