Het enneagram
Lang geleden schreef ik er al eens over. En onlangs, gewoon bij een visite[1] en op zo’n moment, dat je niet meer weet wat voor algemeenheden en oppervlakkigheden je nog kunt uitwisselen, kwam het hoge woord er uit: “Ik dacht dat ik een 8 was, maar het blijkt dat ik meer van een 3 heb.” Het gezelschap zweeg abrupt: “een 3?” Na een korte stilte, waarin een ieder de onthutsende informatie verwerkte, spraken we geanimeerd over de kwaliteiten van onszelf – in typologische zin – en over de toepasbaarheid van enneagrammen in de werksituatie.
In dat soort gesprekken voel ik mij wel thuis. Het lijkt allemaal vaag en spiritueel, wollig en filosofisch, maar in werkelijkheid gaat het over rubriceren van karaktertypen en het plaatsen van mensen in hokjes. Daarbij moet je je wel realiseren,dat het geen gesloten hokjes zijn. Hun plaats geeft alleen aan op welke wijze ze over het algemeen de wereld tegemoet treden. Nou, is dit vaag of niet? Begrijp je het nog? Na afloop heb ik mijn boeken weer eens opgezocht en kwam ik een exemplaar tegen, dat ging over de therapeutische toepasbaarheid van enneagrammen, geschreven door Willem Jan van de Wetering. Nu ken ik Willem Jan al een aantal decennia. En ik heb gezien,dat zijn boeken van exacte modellen, via emotionele blokkadetheorieën zijn aangeland in therapeutische filosofieën en handleidingen om een “bevrijd” mens te worden. En ja, na hoofdstuk 4 plaatste ik het boek weer terug in de kast (er zit tenslotte wel een mooie kaft om). Ik ben duidelijk blijven steken in de rationele toepassing van de typologie. En dat is heel leuk. Ik adviseer iedereen om eens zo’n basisboek door te bladeren en uit te vinden wat je zelf bent. Zelf ben ik in stressvolle omstandigheden een 9 en in de diepe rust van de vrijwillig werkloze een 5 (onderzoeker, waarnemer).
Lang geleden schreef ik er al eens over. En onlangs, gewoon bij een visite[1] en op zo’n moment, dat je niet meer weet wat voor algemeenheden en oppervlakkigheden je nog kunt uitwisselen, kwam het hoge woord er uit: “Ik dacht dat ik een 8 was, maar het blijkt dat ik meer van een 3 heb.” Het gezelschap zweeg abrupt: “een 3?” Na een korte stilte, waarin een ieder de onthutsende informatie verwerkte, spraken we geanimeerd over de kwaliteiten van onszelf – in typologische zin – en over de toepasbaarheid van enneagrammen in de werksituatie.
In dat soort gesprekken voel ik mij wel thuis. Het lijkt allemaal vaag en spiritueel, wollig en filosofisch, maar in werkelijkheid gaat het over rubriceren van karaktertypen en het plaatsen van mensen in hokjes. Daarbij moet je je wel realiseren,dat het geen gesloten hokjes zijn. Hun plaats geeft alleen aan op welke wijze ze over het algemeen de wereld tegemoet treden. Nou, is dit vaag of niet? Begrijp je het nog? Na afloop heb ik mijn boeken weer eens opgezocht en kwam ik een exemplaar tegen, dat ging over de therapeutische toepasbaarheid van enneagrammen, geschreven door Willem Jan van de Wetering. Nu ken ik Willem Jan al een aantal decennia. En ik heb gezien,dat zijn boeken van exacte modellen, via emotionele blokkadetheorieën zijn aangeland in therapeutische filosofieën en handleidingen om een “bevrijd” mens te worden. En ja, na hoofdstuk 4 plaatste ik het boek weer terug in de kast (er zit tenslotte wel een mooie kaft om). Ik ben duidelijk blijven steken in de rationele toepassing van de typologie. En dat is heel leuk. Ik adviseer iedereen om eens zo’n basisboek door te bladeren en uit te vinden wat je zelf bent. Zelf ben ik in stressvolle omstandigheden een 9 en in de diepe rust van de vrijwillig werkloze een 5 (onderzoeker, waarnemer).
Die kwaliteit gebruik ik ook in de band. Ik zie de zaken aan en registreer, weeg en concludeer. Soms vind ik, dat ik moet interveniëren en dan stap ik even in de huid van een bemiddelaar/vredestichter, de 9, om daarna weer terug te zakken in de afstandelijke positie van de waarnemer (5). In de band, eigenlijk in elke groep met een duidelijk vastgelegd doel, is het moeilijk de types van collega’s vast te stellen. Soms denk ik: hé, daar zit een helper (2), maar dan lees ik zijn of haar activiteiten op facebook en blijken er geheel nieuwe kanten aan die persoon te zitten. Sommige zijn wat makkelijker. We zien blazers, die neigen naar de 1 (hervormer/perfectionist) en anderen die in eerste instantie een 8 (de baas/uitdager) lijken. Op de eerste rij zie ik een duidelijke 4 (individualist) en een enkele 3 (presteerder/werker). Wat bij wie hoort zoeken ze zelf maar uit. Er is materiaal genoeg voorhanden. En het helpt om jezelf te leren begrijpen en ook anderen. Als je weet vanuit welke waarden en overtuigingen mensen zich gedragen, dan is het makkelijker om te begrijpen en te aanvaarden. Maar dan moet je het wel weten! Componisten en arrangeurs behoren natuurlijk ook tot een bepaald type. En somsdenk ik weleens: Chuck Mangione moet een 7 zijn en zo niet, dan in ieder geval een ADHD’er…
Dick
[1] Als je het Frans niet zo goed beheerst, bekijk de tekst en gebruik google translate om het te begrijpen: http://www.lyricstime.com/lynda-lemay-la-visite-lyrics.html
Dick
[1] Als je het Frans niet zo goed beheerst, bekijk de tekst en gebruik google translate om het te begrijpen: http://www.lyricstime.com/lynda-lemay-la-visite-lyrics.html
RSS-feed