Blog Archives

Aflevering 10, jrg. 3

22/11/2011

Sinterklaas

Je kon er niet omheen. Per ongeluk was ik op een ongelukkig tijdstip in Groningen. Struikelend over de kinderwagens en krioelende kinderen, al dan niet zwart geschminkt of in sinterklaaspak gestoken, baande ik mij een weg naar de boekhandel aldaar. Onderweg passeerde ik de sinterklaasoptocht. Zwarte Pieten met Witte Nekken en norse gezichten (ze waren bijna aan het einde van hun rondreis) deelden de laatste pepernoten uit aan mensen tot een maximale lengte van 130 cm. Schoorsteenvegertjes op een oude brandweerwagen zwaaiden vermoeid naar het toegestroomde volk en een ijverige herdershond (een bordercollie, voor de goede orde) liep om de menigte heen in een verwoede poging om de meelopende schapen in het gareel te houden. En tenslotte Sinterklaas op een oude schimmel, enthousiast wuivend naar het winkelend publiek. Niemand zwaaide terug…
Achter mij hoorde ik het oeroude sinterklaasrepertoire, dat door tientallen kleuters werd meegezongen (denk ik..). Zou CQ iets doen met die Sinterklaasliedjes? Nieuwe, eigentijdse songs maken in een workshop? Verjazzen naar een latin versie van “Oh, kom er eens kijken” door een combo? Tenslotte, er zijn jazzzangers,die een Sinterklaaslied op hun repertoire hebben. Ja,Edwin Rutten. Zou die nog zingen? Ja dus. En zo oud is hij “geeneens…” Nee, dan Rita Reys. Dié is pas oud en ook die zingt nog steeds. Van haar stem moet je houden. Ze is heel belangrijk voor de jazz in Nederland geweest, samen met het trio Pim Jacobs. Ze is overigens niet de enige oude zanger. In het nieuws hoorde ik vandaag,dat Johan Heesters, een operette zanger, binnenkort een concertje geeft ter ere van zijn 108e verjaardag… Heesters was “fout” in de oorlog – al had hij daar zelf een ander oordeel over - en heeft zijn carrière in Duitsland moeten voortzetten. Daar heeft hij ook na de oorlog veel succes geboekt. En het moet gezegd worden: hij had – toen – een prachtige stem. Maar we dwalen af: Sinterklaas.

Met deze goedheiligman in gedachten reisde ik vanavond door de mist naar Coevorden af . Wat zou deze avond mij brengen? Welke surprise wachtte mij in het kille vestingstadje? Nu moet je weten, dat we niet alleen vaste plaatsen in het orkest hebben, ook hebben we een vaste barkruk of staanplaats als we wachten op de start van de repetitie. De vroegkomers zitten en de mensen, die dichtbij wonen, staan. Speel je trompet, trombone of sax, dan ben je vroeg. Zit je in de ritmegroep, dan kom je aanwandelen als we de stoelen en lessenaars al hebben opgesteld. Vanavond was de verrassing, dat de alten er al waren (sorry Hans en Tim, maar zo word je nu eenmaal genoemd) en dat de ritmiekers hun eigen feestje hadden in het verre Zwolle. Dus alleen blazers en dat is dan hard werken. Meestal krijgt het hout en koper voldoende tijd om te recupereren, omdat de aandacht volledig wordt opgeëist door gitaar,bas of drum. Nu kregen wij alle attentie van Gerard. Ai, wat val ik dan door de mand als ik de loopjes in Chameleon geheel naar eigen inzicht vertaal naar nieuwe ritmes en melodieën. Maar het is wel eens goed, zo. Glimlachend reed ik terug. Maar de trompettisten, die hun lippen vanwege de vele hoge tonen en het harde spelen tot het uiterste hebben moet spannen (lees nog even de tips!), zullen zich deze avond nog een week lang heugen. Arme partners.

Dick

Aflevering 9,jrg. 3

16/11/2011

Dreents

Optreden is leuk, maar je komt er wel mede in de publiciteit. Anderen zien je, horen je en denken: hé, dat is een goede pianist, of: hé, dat is een goede zangeres. Natuurlijk zijn we een kweekvijver, die band van CQ, een bron van nieuw (ik zeg met opzet niet: jong) talent. En natuurlijk is het de bedoeling dat iedereen verder groeit en zijn eigen weg in de muziek volgt. Maar het zal je toch niet gebeuren, dat na een optreden diverse toeschouwers onze bandleden individueel benaderen om afspraken met ze te maken voor een ander optreden! Zondag was ik er bang voor. Kijk zolang je voor een Bigbandpubliek speelt, zoals a.s. januari samen met de Basement Bigband in Vollenhove, is er niets aan de hand. Elke band heeft al zijn eigen instrumentalisten en zangers. Kom je echter in een andere setting terecht, dan breng je mensen op een idee. Niettemin was het optreden van j.l. zondag leuk. In de eerste plaats was er een meer dan volle zaal. En het publiek luisterde, iets wat in de amateur-jazzwereld tamelijk ongewoon is. En ten derde werd weer eens duidelijk, dat livemuziek, van welke soort dan ook, gewaardeerd wordt. Natuurlijk was de combinatie met een shantykoor uniek. De repertoires lopen nogal uiteen en dat gaf een heerlijke afwisseling van geweld en rust. Het publiek vond het allemaal “machtig mooi, man”. Voor de buitenlanders onder de lezers: ik probeerde een stukje Drents te schrijven. Daar moet ik natuurlijk niet aan beginnen. Zeker niet in Sleen, waar de inwoners trots zijn op de streektaol. En ik moet zeggen, dat Zanddrents ook warm en melodieus in de oren klinkt. En daarbij is het ook nog te verstaan door een westerling, mits je je voldoende concentreert.

Ikzelf heb het er moeilijk mee. Omdat ik in een koor zing, dat naast allerlei klassieken en popsongs ook nog Drents en Gronings repertoire zingt, moet ik mij de taal en de uitspraak daarvan een beetje eigen maken. Voortdurend ligt mijn tong in de knoop en wek ik de lachlust op van de kenners in de zaal. Misschien krijg ik het ooit nog eens onder de knie en kan ik zonder rode konen zingen: “Woar zul wij wezen,hoe zal `t ons gaon … As meer en meer Drenten bij `t heuren van oes lied niet meer verstaon kunt, waor `t over giet…”. Nu hebben we in de bigband ook wel een paar kenners van de streektaol. Maar ik heb ze nog niets Drents horen spelen. Misschien kunnen we eens een bigbandarrangement maken vande Mooiste Meid van Sleen, bijna het volkslied van Sleen, gemeente Coevorden. Er bestaat al een arrangement voor groot orkest tenslotte. Toch heb ik zo’n flauw vermoeden,dat onze dirigent niet te springen staat om zulke initiatieven. Ik ga het horen.

Dick

Aflevering 8, jrg. 3

2/11/2011

@#$!!*&“Ik hou van jou”$@#!!%&

Ja, jammer dus. Dit schijnt zo niet te werken. Als je keihard tegen iemand roept dat je van hem of haar houdt, komt de boodschap niet goed over, schijnt. Deze kennis komt niet van mij hoor, nee, hij komt van onze bassist, Tom. Hij gaf een korte causerie over gevoel en warmte, tederheid en innigheid, over relaties en boodschappen. Bij het goed spelen van een muziekstuk – in welk genre dan ook – hoort, dat je je inleeft in de tekst en/of de bedoeling van het stuk. En zo speelden we “Love is here to stay”. “Goal” van deze repetitie is om op de komende uitvoering van de band het publiek te laten horen, dat bigband muziek niet alleen hard en dynamisch is, maar dat de band ook zacht en gevoelig kan spelen. En dat geldt dan voor alle secties. Moeilijk hoor, als je met 8 saxen zit, die wel enige lucht kwijt moeten kunnen om dat weerbarstige riet te laten trillen. Bijna onmogelijk als je als koperblazer met je lippen geperst op een open buis een toon te voorschijn probeert te halen. En dan wil ik het nog niet eens hebben over de slagwerker (goeie naam eigenlijk!) die node de door-de-weekse agressie van zijn baas op dinsdag in de muziek wil vertalen. Maar altijd komt het goed. Paul glimlacht wat achter zijn vleugel, slaat een warm akkoordje en – yes! – daar is de bedoelde klank.

Dit keer is de band hard bezig om in een zeer korte tijd een nieuw repertoire in te studeren. Gevarieerde muziek, waarin iedereen lekkere en soms ook moeilijke passages heeft. En ook de muziek, die al op ons repertoire staat, blijft boeien. Zo is vandaag Knock en Wood en Send in the Clowns aan de speellijst voor 13 november in Sleen (er zijn nog kaarten voor het lunchconcert, samen met en op uitnodiging van de Jongbloedvaarders) toegevoegd. De rustige muziek, van de komende uitvoering wordt ook ingegeven door het vroege tijdstip, waarop we moeten spelen. Ach, half twaalf is een acceptabele tijd op een vrijdag, maar voor een zondag… Er wordt vanzelfsprekend over geklaagd. Hoe is de kwaliteit van de stem op the day after the night before? Houd ik mijn ogen wel open om de gitaarakkoorden goed te kunnen zien? Blijf ik wakker bij “Send in the Clowns”? De leden van het orkest met een gezin zwijgen bij het geklaag. Zij worden al om half zeven – als ze geluk hebben – gewekt door de kinderen, die op hun bed springen, terwijl je nog lekker slaapt. En zij staan om half acht al brood in te pakken voor zoonlief, die moet voetballen en voor dochterlief, wiens hockeyteam hij met een paar andere ouders moet vervoeren naar Ommen. Voor hen is 10 uur verzamelen om in te spelen een zegen! “Breng jij de kinderen vandaag naar de sportvereniging, want ik kan “helaas” niet, en , oh, zet zelf even koffie, geen tijd vandaag!” En ik ben niet voor half drie thuis. Ga jij dan even alleen naar je moeder?

Je merkt het: in een bigband spelen is op elk moment van elke dag een feest…

Dick