BigBand Coevorden
  • Volgend optreden
  • Home
  • De Bigband
    • Huidige bezetting
    • Ontstaan
    • Waar en wanneer?
  • Mag ik meedoen?
  • Vacatures
  • Contact
  • Bandleden Only

Aflevering 26, jrg. 3

24/3/2012

 
Picture
Haar

Zittend op de voorste rij hoor je de meest ongeloofwaardige verhalen achter je. Dit keer was er het verhaal van die drummer met lang haar. Bij heftige passages kwam het voor – volgens de verteller – dat de drumsticks in zijn haar vast raakten, waardoor het ritme grondig verstoord werd. Ik zie dat dan voor me: een gezette knaap met kringen onder zijn ogen van vul-maar-in, die paniekerig één van zijn stokken uit zijn krullen probeert te trekken voor het “moment suprème”, de grote stilte in de partituur, waar alleen de percussionist hoorbaar is in een indrukwekkende en vooral ingewikkelde (leuk woord in dit verband) solo.  

Picture
“Haar” is een onderwerp dat veel wordt bezongen. Naast “ogen” is het een favoriet onderwerp voor romantische muzikale verklaringen. Natuurlijk was haar in de jaren 60 een teken van verzet tegen de burgerlijke samenleving. Dus werden er liederen over gezongen. Hair is natuurlijk een van de bekendste songs. Er is een musical naar vernoemd! En ken je het nummer van Crosby, Stills, Nash and Young: “Almost cut my hair..”? Of “Long-haired Child” van Devendra Banhart? “Pull my hair”, van Bright Eyes? “The girl I love, she got long black wavy hair” van Led Zeppelin? En al die nummers hebben iets gemeen: ze zijn pittig en/of zwaar bluesy. Kijk, dat doen wij Nederlanders anders. Als wij over háár zingen, is het gevoelig. Neem nou dat nummer van Frans Halsema, hier gezongen door Claudia de Breij: Voor Haar. Dat is toch ontroerend en vertederend? En wat denk je van “Als je haar maar goed zit” van Vulcano of “Voor Haar” van Gene Thomas?

Oké, eerlijk is eerlijk: de musical Hair is een van mijn favorieten. Er zitten prachtige liederen in met aangrijpende teksten. Neem bijvoorbeeld Easy to be hard, prachtig in beeld gebracht, fantastisch gezongen. Of een ander voorbeeld: Frank Mills. 
Je hoort ze eigenlijk nooit meer, die musicalsongs. Het lijkt wel of daar een beetje op neer gekeken wordt. Als je de teksten duidelijk uitspreekt bij het zingen, dan krijg je van Angela Groothuizen meteen een berisping: het lijkt wel of je een musicalzanger bent!... En dat heeft dan een negatieve bijklank. Jammer. Want veel songs uit musicals zijn eigenlijk heel mooi. Onlangs is Miss Saigon weer in productie genomen. Daar staan nummers in als The Last Night of the World. Een ander voorbeeld is Jesus Christ Superstar met nummers als Everything’s allright en Damned for all Timeblood Money. En weet je wat het mooie is: al die nummers lenen zich stuk voor stuk voor jazz en improvisatie en niet alleen voor dat soort muziek….

Dick

aflevering 25, jrg. 3

14/3/2012

 
Picture
Sun and snow,

Gisteravond geen bigband gehad voornamelijk vanwege de afwezigheid van een groot aantal leden, die met zijn allen naar de Tower of Power zijn geweest in Groningen. Ik niet. Door omstandigheden (vakantie) zat ik in de kou (14 graden C), dik ingepakt (teeshirt, handschoenen, skibroek) op een lege piste in de volle zon op 2800 meter mij te verbijten omtrent dat gemis. Nou ja een mens kan niet alles hebben. Ik probeer er maar het beste van te maken en verheug mij op het enthousiaste verslag, dat ik zonder twijfel zal krijgen als ik weer terug ben. De Tower of power is wat zijn naam zegt: energie. 

Picture
En wat mij dan opvalt is, dat alle blazers staan. De enige die zitten zijn de drummer en de toetsenist. De rest staat en speelt uit het hoofd. Wat betekent dit? Hebben ze zo lang gerepeteerd op de nummers, dat hun vingers weten wat er moet gebeuren? Spelen ze al jarenlang elke avond dezelfde tunes over and over? Ik weet het niet. Ik weet wel, dat ik dat niet kan, hoewel ik dat wel zou willen. Zonder een standaard met bladmuziek, kun je je meer op de muziek zelf concentreren en dat komt toon en interpretatie ten goede. Tegelijkertijd vraagt dit wel veel studiediscipline vooraf. Discipline, die bij grote musici aanwezig is of tenminste was. Zodra er een standaard in beeld komt, krijg je al het idee: dit is een goede amateur. Nu moet ik wel wat nuanceren. Dweilorkesten hebben ook geen bladmuziek bij de hand. Natuurlijk hebben zij hard geoefend, maar de muziek is iets eenvoudiger gearrangeerd als bigbandmuziek. Nummers uit het hoofd spelen in een bigband betekent, dat elke rust, elke achtste elke beat bij iedereen gelijk moet zijn. Dat is mét bladmuziek al moeilijk, laat staan zonder. Die lui van Tower op Power kunnen het en dat is indrukwekkend.

Picture
Klassieke orkesten die als orkest alles uit het hoofd spelen ken ik niet, Jij wel? Het komt toch niet veel voor, denk ik, terwijl de moeilijkste partij daar, die van de solist, bijna altijd wel uit het hoofd gespeeld wordt. Het is niet rechtvaardig…

Picture
Toen ik in het plaatselijke racletrestaurant aan het eten was, was er ook live-muziek. Met bladmuziek. De musicus zat achter een imposant keyboard met wel honderd knopjes en schakelaars. Stiekem keek ik over zijn schouder mee. Een dik boekwerk met Fakes, opgeslagen op bladzijde 251. Het blad was gevuld met grote noten, nog net niet genummerd of gekleurd. In de kop was de titel te lezen (Never on Sunday) en de gebruiksaanwijzing voor dit lied: A24 (waarschijnlijk het benodigde ritme en de gewenste begeleiding inclusief het akkoordenschema) en 143 (misschien het tempo bij voorkeur). Grijnzend keek de musicus over het klavier naar de aanwezige gasten met een blik van: hoor mij eens. Waar is de tijd gebleven, toen de locals nog hun klarinet, sousafoon en citer pakten en uit het hoofd de sterren uit de onbewolkte hemel speelden?

Dick

Aflevering 24, jrg. 3

8/3/2012

 
Picture
De break

Ik heb het altijd al gezegd: ga toch skiën. Snowboarders, die het goed kunnen zijn fantastisch om te zien. Zeker in de verse sneeuw. Maar die boarders, die één keer per jaar 6 dagen gaan surfen op de hellingen van Oostenrijk zijn levensgevaarlijk. In deze tijd van het jaar is er óf goede sneeuw (maar dan mist het vaak en zijn de pistes gesloten, of moet je van markering naar markering glijden), of mooi weer (en dan zijn de pistes verijst (’s morgens) of is de sneeuw pulp (’s middags)). Snowboarders gaan vaak harder dan skiërs en bovendien staan ze de helft van de tijd met hun rug richting dal en moeten ze dus steeds omkijken om te zien waar ze naar toe gaan. Skiërs kunnen bij slechte omstandigheden altijd nog “ploegen”, of “rutschen”. Snowboarders kunnen alleen maar rutschen en daardoor maken ze van de steile hellingen ijsvlaktes. Als het verkeerd gaat dan wordt je vakantiebreak een beenbreuk. Breaking news nu: Iets dergelijks overkwam Annelies, een van de alten. “Angefahren“ door een snowboarder. Gevolg: geen repetitie voor haar, want met een ingescheurde oogkas zie je de zestienden niet erg scherp (Het gaat gelukkig met haar weer de goede kant op, hoorde ik en we hopen haar weer snel te mogen verwelkomen…)

Break, broken, het zijn vaak terugkomende woorden in de muziek. Drummers spelen een break en saxofonisten nemen een break als de break van de drummer te lang duurt. We kennen natuurlijk breakdancing, een atletische vorm van dansen, waaraan ik maar niet meer begin. En in songteksten horen de woorden tot het standaard pakket, meestal in combinatie met het hart of een droom: Breaking up is hard to do, boulevard of broken dreams, enz..

Picture
Ook buiten de muziek kennen we de term “break”, zoals in de tiebreak bij tennis, de kleine pauze tijdens het werk, in tv-series, bijv. Prison Break en op het internet, Break-TV. Er wordt zo op de wereld heel wat gebroken. In de liefde denk je aan harten, in de keuken aan borden, in de machowereld aan verliezen, in de vrouwenwereld aan emoties, in de medische wereld aan armen en benen, enz. enz. enz. Breken kent 19 synoniemen: vernielen, ondermijnen, scheuren, springen, stukgaan, begeven, kraken, scheuren, bezwijken, verdelen, verbreken, slopen, kapotgaan, knechten, verbrijzelen, inslaan, afbreken, krakken en braken.  Oef, het wordt tijd met dit onderwerp te breken. 

Met de bigband zijn we tegenwoordig vooral bezig met cijfers: van 9 tot 5 en 25 or 6 to 4. Het zijn twee lekkere vette nummers, waar je van alles mee kunt doen. Ze zullen vast en zeker op het repertoire van komende uitvoeringen verschijnen. Wat ik me wel afvroeg, was wat Chicago bedoelde met de titel 25 or 6 to 4. Er zijn allerlei verklaringen voor. De meest waarschijnlijke is, dat dit lied geschreven is in het holst van de nacht. Chicago stond onder druk van de producer om een nieuw album te maken. Hard werken onder grote druk tot diep in de nacht: 25 of 26 minuten voor vier…
Dat zal ik niet doen. Integendeel, ik houd me aan alleszins aanvaarde tijden van negen tot vijf.

Dick 

    Foto
    Picture
    Foto

    RSS-feed

    Archives

    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    Oktober 2012
    September 2012
    Juli 2012
    Juni 2012
    Mei 2012
    April 2012
    Maart 2012
    Februari 2012
    Januari 2012
    December 2011
    November 2011
    Oktober 2011
    September 2011
    Juni 2011
    Mei 2011
    April 2011
    Maart 2011
    Februari 2011
    Januari 2011
    December 2010
    November 2010
    Oktober 2010
    September 2010
    Augustus 2010
    Juni 2010
    Mei 2010
    April 2010
    Maart 2010
    Februari 2010
    Januari 2010
    December 2009
    November 2009
    Oktober 2009
    September 2009

Photos used under Creative Commons from DJ Buck, maartmeester