BigBand Coevorden
  • Volgend optreden
  • Home
  • De Bigband
    • Huidige bezetting
    • Ontstaan
    • Waar en wanneer?
  • Mag ik meedoen?
  • Vacatures
  • Contact
  • Bandleden Only

Aflevering 4, jrg. 3

27/9/2011

 
Over gevulde koeken en krentenbroden.

Ik heb weer even niet opgelet. Voortaan beginnen de repetities pas om 20.00 uur i.p.v. half acht. Voor niets heb ik mijn diner naar binnen gepropt en zonder noodzaak heb ik mij richting Coevorden geháást. Maar zoals met alles: dit moest zo zijn. Samen met 2 andere vroegerikken bespraken we onze teleurstelling, onze toekomstplannen en de toestand in de wereld, toen de dirigent van het accordeonorkest ons passeerde. Ze trok een karretje voort met onderop een soort luidspreker van een versterkingsset, daarop een kist, met daarin zonder twijfel een accordeon, daar weer bovenop een tas met partituren op alfabetische volgorde geordend en helemaal on top een doorzichtig plastic zakje. Dat kwam van de plaatselijke warme bakker en bevatte een groot aantal, zo te zien nog warme, gevulde koeken. Ze waren duidelijk bestemd voor de leden van het orkest. Wat een goed initiatief. Hoe motiverend voor de musici en vooral hoe nastrevenswaardig…

Acht uur, iedereen naar binnen. Het gitaarkwartet, dat voor ons de ruimte had benut keek naar een andere muur, dan wij gewoonlijk doen. Ook mooi wit, maar nu met de ramen aan de andere kant. Flexibel als we zijn, namen we de nieuwe positie in. Tenslotte doet verandering van plaats spelen, zoals een oud Nederdiets spreekwoord luidde voor het werd verbasterd tot iets met eten.

Maar niet al het nieuwe is goed. We zaten dichter bij de muur – mooi stucwerk overigens – het drumstel  stond nu achter de tenorsaxen – was geen goede ontwikkeling – en de akoestiek was overweldigend. Het schijnt dat Dianne, onze female singer, gezongen heeft. Maar ondanks de versterking  is dat geheel aan ons voorbij gegaan. En dat is jammer . 
Het nieuwe repertoire was interessant en tegelijkertijd confronterend. Want zeg nu zelf: hoe zou jij je voelen, als je een collega in het orkest over een overbekend nummer hoort zeggen, dat zij dat niet kent, "omdat dat liedje waarschijnlijk van ver voor haar tijd dateert". Hm, ja, Love is here to stay dus. Een song van het genre van Do Nothing `till you here from me. Smooth zijn zulke nummers. Om op te zwijmelen. Dat woord “smooth” trof ik even later aan in een stuk dat Chameleon heet. Het is een langzame, smerig vette rock, stond erboven. En midden in het stuk ging dat over in een passage dat “smooth” gespeeld moet worden. Een kréntebrood, mijnheer, mevrouw. Het blad zag zwart van de zestienden, zowel in, boven als onder de balk en was doorspekt met verhoog-, verlaag- en hersteltekens. En ik had het nog niet eerder bestudeerd! Okay, ik weet weer waar ik aan moet gaan werken, want gladjes gaat dit nummer nog niet.

Gladjes verliep het ook niet bij onze dirigent. Het had wel iets weg van het chaotische bedrijf van een Engelse hotelmanager. Had hij maar de rust van Teun. Heel op zijn gemak zocht hij zijn stukken bij elkaar. Na verloop van tijd zijn we toch maar gaan spelen. Na afloop daarvan had hij zijn bladmuziek nog niet gevonden en toen ik weg ging zocht hij nog…

Dick

Aflevering 3, jrg. 3

20/9/2011

 
Picture
Empty chairs

Het klinkt als een melancholieke songtekst. Ik zie het voor me: hij, langharig, zittend op zijn bed tegenover een lege lederen fauteuil, die vaag zichtbaar is in de schemering van zijn kamer. Een bijna opgebrande kaars flikkert zijn laatste schijnsel op het behang. Zacht zingt de jongeling de eerste woorden: Empty Chairs. Daarin vertelt hij over haar: de eerste ontmoeting, de spanning van wederzijdse verliefdheid, haar tederheid, zijn toewijding, maar dan de spanning van de ruzies en de achterdocht, de belachelijke koppigheid en haar vertrek.

Maar het is geen songtekst. De eerste rij in het orkest was uitgedund. Lege stoelen. Het merendeel – misschien alle – tenoren waren bezig met andere gewichtige zaken. Ik ook. In plaats van Gerard zie ik rook kringelen in de kille avondlucht van de Elzas. Vanuit de Romaanse kerk van Obernai, in de verte, hoor ik orgelmuziek. Er is een concert met werken van
Bach en zijn tijdgenoten (je moet er van houden), Entree vrij! Dus als Nederlander hoor ik daar te zitten. Maar nee. Vanavond luister ik op afstand en geniet van de stilte van de Vogezen.
Ik heb er al eens eerder over geschreven. In het buitenland wordt meer waarde gehecht aan de traditie en aan de klassieke muziek dan in Nederland. Overal zijn orkesten en orkestjes te beluisteren of worden door ensembles werken van de klassiekers uitgevoerd in de vele, vele kerken, die het gebied kent. En de toeristen smullen ervan. Natuurlijk is er ook jazz te beluisteren. In augustus was hier een
festival in de buurt, waar het Trio Rosenberg optrad. Daar heb ik nu natuurlijk niets aan.

Ondertussen denk ik aan wat er vanavond in Coevorden gebeurd is. Zijn er nieuwe nummers ingestudeerd? Is er een uitbreiding van de trombonesectie gearriveerd? Was Tom Gerard weer te vlug af met zijn ad rem reacties? Zijn er nieuwe moppen verteld? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is, dat de zon hier overdag schijnt, dat de temperatuur rond de 22 graden is en dat het wel hoogseizoen lijkt, afgaande op de drukte in de steden en stadjes en campings.

Volgende week ben ik weer terug. Mijn repertoire is dan uitgebreid met Elzasklanken en wellicht is mijn kleding uitgebreid met lederhozen en puntmutsjes en kniekousen.

Tot dan,

Dick

Aflevering 2, jrg. 3

14/9/2011

 
Picture
10 september 2011

Nee het is geen typefout en de ramp was zeker niet zo groot. Vlak voor het zomerreces werden we gevraagd op te treden tijdens de opening van het Culturele Seizoen 2011/2012. Het kostte veel moeite, maar we waren er met een complete standaard bezetting. En ook de weergoden waren ons gunstig gestemd niet in het minst door onze inspanningen daartoe. Maar Coevorden zou Coevorden niet zijn als er niet iets mis ging in de coördinatie en communicatie. Blijkbaar is dat niet “hun ding”.

Eén van de kenmerken van de CQ-bigband Coevorden is de zelfredzaamheid en de creativiteit. En mocht een keer de berg niet naar Mohammed komen, dan komen wij wel naar Mohammed. Ons optreden stond gepland. Niet op het podium, maar voor de deur op de smalle stoep van CQ. Er lag een groene loper. Het Marktplein stond vol mensen, die ons echter niet konden zien en wellicht ook niet horen, omdat het podium – waar wij op zouden moeten zitten – hen het uitzicht belemmerde. Geen nood. Wij pakten de stoelen en lessenaars en verplaatsten ons richting de markt, zodat het publiek ons weliswaar nog steeds niet kon zien, maar wel horen!  We regelden stroom en schaduw en testten de akoestiek.  En we zagen dat het goed was.
We hadden buiten de waard gerekend. Het was de bedoeling –werd ons vriendelijk uitgelegd – dat we niet te horen zouden zijn op de Markt. Dat was de afspraak. Niet te horen… Wat zaten we dan te doen? We verhuisden terug naar ons kleedje, bogen de uiteinden van de band wat naar elkaar toe en bliezen naar de grond. En we konden het niet helpen, maart langzaam bouwde zich een publiekje op: een puffende oude heer met rollator, twee met elkaar flirtende tieners, een paar dames, die tussen de nummers de laatste nieuwtjes uitwisselden, een bekende van de één, een partner van de ander, een paar kinderen met interesse voor muziek (hoop ik…) en die allemaal aangevuld door wisselende voorbijgangers met minder geduld.
We hebben lekker gespeeld. Het geluid was goed dank zij de gevel van de nieuwbouw, het weer was perfect en zoals altijd de sfeer was ontspannen.


Picture
Beginnende artiesten - zoals ik... - kennen dat gevoel wel. Je doet je best en je hoopt dat er op z’n minst iemand luistert. Je kent ze wel die artiesten: ze zitten op een kruk achter een microfoon of piano en ze spelen. Geroezemoes in de zaal. Je bent achtergrond vulling. Maar geleidelijk aan verstomt het geroezemoes. Als je je nummer gespeeld hebt, klinkt zelfs een zwak applausje. Mensen kijken je richting uit. Een enkeling knikt je bemoedigend toe. Je hebt contact. Gesterkt door deze beginnende belangstelling speel je je volgende nummer, ietsje luider en met iets meer dynamiek. Meer mensen stoppen met praten en verzamelen zich rond je podiumpje. Je betrekt ze bij je optreden. Vertelt wat je gaat spelen en wijst ze op de inhoud van de tekst. De volgende nummers “speel” je in dubbele zin: je zingt/speelt én je acteert. Het tempo wordt tijdens het nummer aangepast afhankelijk van wat de tekst vraagt. Na afloop wordt er geklapt en geschreeuwd, ze willen meer. Halleluja!

Zaterdag was een begin. Ach wie weet, als communicatie en planning eens echt aandacht krijgen…

Dick

Aflevering 1, jrg. 3

6/9/2011

 
Hej, hej……

Hé, ben je daar weer? Leuk je weer te zien. Het is alweer enige tijd geleden, dat we elkaar gesproken hebben. Hoe was je vakantie? ….Oh…, ja? Eigenlijk geldt dat voor iedereen, hè: waar je ook zat, het was matig tot slecht weer…. Ja, wij ook…. Wat kan je anders? Je maakt er het beste van.... Wat leuk, je gaat nog een keer weg? Met de herfstvakantie?... Naar de zon? Wow! Naar Georgia USA. Alsnog “brown” worden zeker? (ha, ha) Je bent niet de enige, die er dan weer op uit trekt…. Waar was je eigenlijk?... Veel Nederlanders?... Ja, dat valt dan wel tegen hè?... Nee, ik ben al in juni met vakantie geweest… Ja, naar Frankrijk…. Nee, sorry hoor, maar ik heb warm weer gehad. Bijna te warm… Ja. En daarna in augustus nog een weekje Stockholm gedaan en daar was het ook warm tot zeer warm…. Nee, dat is waar: wie gaat er nu naar een stad in zijn vakantie. Maar Stockholm is werkelijk prachtig. Veel natuur, veel water en prachtige winkels op even zo mooie boulevards en pleinen . Had ik niet verwacht…Nou, niet zo hatelijk, ik kan er ook niets aan doen, dat ik mazzel heb gehad.  Volgend jaar jij weer. En daarbij, het CQ-seizoen begint weer. Je mag weer “spelen”… Heb je dat echt gedaan? Elke week?... Elke dag??? Wat overdreven! En wat showerig! Nou ja, dan zal het je geen moeite kosten om de draad weer op te pakken. Zie ik je van de week weer? … Ach kom toch, een beetje enthousiaster, s.v.p.! … Oh, dat ben je wel! Spijt me.Dat begreep ik even verkeerd. Ik hoop, dat iedereen er is, want over een paar dagen dragen we bij aan de opening van het culturele seizoen 2011-2012. Heb jij de speellijst al gezien voor zaterdag a.s.?... Ik hoop, dat we buiten kunnen zitten. Eens zal het toch wel mooi weer worden? Laat dat zaterdag zijn… Wat zeg je?.. Ja, lachen hè? Het heet toch echt zo: het culturele seizoen! En dat in Coevorden en omstreken, in mijn ogen één van de meest cultuurarme streken van Nederland! Natuurlijk wordt hier veel gedaan, maar het meeste is gebaseerd op traditie en gewoonte. Er gebeurt naar mijn mening weinig vernieuwends…. Ben je het niet met me eens? Noem dan eens iets? … Ben je er nog? Ik hoor niets meer…. Tuurlijk, als er geen vraag naar is, dan komt het er ook niet, vanzelf. Toch jammer. Aan de andere kant zijn er veel leuke dingen te doen zo rond Coevorden: jaarmarkten en braderieën, playbackshows, kunstmarkten, fiets- en wandeltochten (al dan niet voor een goed doel), de havendagen en dan heb ik het nog niet over de meer besloten schuurfeesten….  Wat?... Ben ik erg negatief? Waarom dan?... Kom op, zeg! Een beetje kritiek kun je toch wel hebben? …En zeg nu zelf, zie jij de grote cabaretiers wel eens in Coevorden? OK, voor een try-out komen ze wel eens deze kant op: als het mis gaat, dan is er niets verloren…. Nee laat me nu even uitpraten!... Waar ga je naar toe? Kom blijf nog even!

Weg.
OK, ik sla de krant op en lees de recensies. Wat staat hier? Drentsche Bluesopera Geweldig Succes. Ja, dat is waar ook. Ik ben niet geweest, maar iedereen die er wel was, was laaiend enthousiast. Blijkbaar heb ik me vergist…

Dick

    Foto
    Picture
    Foto

    RSS-feed

    Archives

    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    Oktober 2012
    September 2012
    Juli 2012
    Juni 2012
    Mei 2012
    April 2012
    Maart 2012
    Februari 2012
    Januari 2012
    December 2011
    November 2011
    Oktober 2011
    September 2011
    Juni 2011
    Mei 2011
    April 2011
    Maart 2011
    Februari 2011
    Januari 2011
    December 2010
    November 2010
    Oktober 2010
    September 2010
    Augustus 2010
    Juni 2010
    Mei 2010
    April 2010
    Maart 2010
    Februari 2010
    Januari 2010
    December 2009
    November 2009
    Oktober 2009
    September 2009

Photos used under Creative Commons from DJ Buck, maartmeester