De Droom
“I have a dream”.
De band zit in de vaste opstelling: lege plaatsen in het midden en linksachter, afgeschermd door een haag van paarlmoer op koper, Gerard ervoor. Zopas heeft hij gefluisterd welk nummer wij gaan spelen, dit keer extra langzaam. Er wordt gefronst. Hoe langzaam is langzaam? Hij telt af, klikkend met zijn vingers, schijnbaar in trance, de ogen gesloten, nauwelijks ademend, alsof hij nu al geniet van wat gaat komen.
“I have a dream”.
De band zit in de vaste opstelling: lege plaatsen in het midden en linksachter, afgeschermd door een haag van paarlmoer op koper, Gerard ervoor. Zopas heeft hij gefluisterd welk nummer wij gaan spelen, dit keer extra langzaam. Er wordt gefronst. Hoe langzaam is langzaam? Hij telt af, klikkend met zijn vingers, schijnbaar in trance, de ogen gesloten, nauwelijks ademend, alsof hij nu al geniet van wat gaat komen.
Er barst een kakofonie los. Het nummer – do nothing ‘till you hear from me – is door de één begrepen als “nothing rymhed”, de ander speelt “you do something to me”en een derde vindt “‘we’ll meet again” wel gepast. Gerard laat doorspelen. Nieuwe composities zijn zo schaars tegenwoordig, dat hij de geboorte van dit meesterwerk niet wil verhinderen. “Zal ik het nummer op deze wijze ook in Brest ten gehore brengen?” mijmert hij. “Het heeft wel iets Baltisch, iets Slavisch.” Dat is niet zo vreemd gedacht, want in Wit Rusland is het zaak goede vriendjes te blijven met je gastheren. Daar is overigens programmatisch al in voorzien. Elvira, Annelies en hij hebben de Troika ingestudeerd, die hun ouders nog hadden geleerd in het Volkshuis, tijdens het wekelijkse volksdansuurtje. Het heffen van het bovenbeen tot een horizontale stand heeft hem aanvankelijk wel enige moeite gekost, maar door veel oefenen tijdens kantooruren kan hij nu zelfstandig zijn knie tot de gewenste hoogte omhoog brengen en daarbij zijn rug recht houden. Zijn leerlingen hebben hem gedurende de week wel vreemd aangekeken. Natuurlijk, hij geeft altijd het ritme aan, maar nog nooit zo, op deze manier, afwisselend met het linker- en rechterbeen…
Maar goed, dit nieuwe nummer, het zou kunnen, als toegift bijvoorbeeld, op een koude avond, als de mensen al hun plaatselijke alcoholische versnapering hebben genuttigd.
Gerard schrikt wakker. Het orkest, inmiddels deels bij het coda en deels bij de eerste herhaling van de bridge, raakt in verwarring. Wie heeft gelijk? “Ik natuurlijk”, denkt ieder. Dus dan maar iets harder, zodat de ander mij weer kan oppikken en meespelen.
Er wordt geklopt. “Wordt er geklopt” mimet Gerard vragend. De trompetisten bevestigen dit al shakend (Ha, het lukt!). Er komt iemand binnen, op zoek naar een tamboerijn. Wat heeft haar geïnspireerd om op dit moment naar een tamboerijn te verlangen?
Gerard verklaart de song geëindigd, simpel door zich om te draaien. “Zit zijn haar anders?” vraagt de ene saxofoniste aan de andere. “Voor Wit Rusland” zegt de ander samenzweerderig.
“Volgende week geen repetitie”, verwoordt Gerard streng. Ik begrijp hem en denk aan de lange reis, het vreemde eten (Borstj), de vele vrouwen om hem heen en het vooruitzicht van lange saaie recepties ter ere van die Nederlanders uit Holland. Nee, Frans gaat niet mee, hij heeft zijn eigen circuit…
Dick
Gerard schrikt wakker. Het orkest, inmiddels deels bij het coda en deels bij de eerste herhaling van de bridge, raakt in verwarring. Wie heeft gelijk? “Ik natuurlijk”, denkt ieder. Dus dan maar iets harder, zodat de ander mij weer kan oppikken en meespelen.
Er wordt geklopt. “Wordt er geklopt” mimet Gerard vragend. De trompetisten bevestigen dit al shakend (Ha, het lukt!). Er komt iemand binnen, op zoek naar een tamboerijn. Wat heeft haar geïnspireerd om op dit moment naar een tamboerijn te verlangen?
Gerard verklaart de song geëindigd, simpel door zich om te draaien. “Zit zijn haar anders?” vraagt de ene saxofoniste aan de andere. “Voor Wit Rusland” zegt de ander samenzweerderig.
“Volgende week geen repetitie”, verwoordt Gerard streng. Ik begrijp hem en denk aan de lange reis, het vreemde eten (Borstj), de vele vrouwen om hem heen en het vooruitzicht van lange saaie recepties ter ere van die Nederlanders uit Holland. Nee, Frans gaat niet mee, hij heeft zijn eigen circuit…
Dick
RSS-feed