Van de week zag ik het: om een uur of half 5 zakte de zon tot op ooghoogte. Zijn optische afmeting verviervoudigde. En de lucht kleurde oranje, blauw en zilver.Ik tuurde en tuurde, want volgens het liedje Orange Colored Sky zou “Zij” ineens verschijnen: … flash bam alacazam, wonderful you came by!
Helaas, het was heel mooi en indrukwekkend, maar nergens op de Es was ook maar een levende ziel te ontdekken. Alleen dooiende sneeuw op ijsvlakten. In de verte 18 vlaggen van de holes in Exloo rond de zendmast en verder niets dan stilte. Het liedje, dat wij op het repertoire hebben staan, kwam wel direct bij me op. Vader en dochter Cole hebben het op het vinyl en de disc gezet, ieder in hun eigen opvatting. Los van de persoonlijke verschillen die tussen die twee hoor je ook duidelijk de verschillen in opvatting over muziek tussen de jaren ’40/ ’50 en nu. Persoonlijk vind ik de interpretatie van vader Cole prettiger om te beluisteren. Dat zal dan wel weer de leeftijd zijn, hè?

De beste teksten zijn toch de verhalende poëzie in luisterliedjes. Neem nu het lied Petruschka van de bijna vergeten zanger Hans van Deventer. Ergens staat er: “Je bent een spiegel, Petruschka, die aan ons vertelt Hoe gezond en sterk wij zijn, hoe slim en welgesteld
Jij huilt onze tranen, jij draagt ons verdriet. Zonder het duister kan ook zelfs het zonlicht niet.” Aandoenlijk en filosofisch tegelijk. Hans van Deventer is een somber mens geworden. Zijn zoon vertelde daarover in “De Wandeling”. Het was het klassieke verhaal van Mozart en Antonio Salieri, de één populair en gezien, die moeiteloos scoort, en de ander nauwelijks gewaardeerd, ondanks zijn gezwoeg. Hans had ene Jaap Fischer tegenover zich en ook populaire zangers als Peter Blanken, Dimitri van Toren en Peter Schaap (wie?). Het is jammer voor Hans. Zijn liedjes zijn qua tekst en muziek heel erg mooi!

Dick