Sneeuw
Geloof je ook in volkswijsheden? Van die voorspellingen, die uitkomen volgens de plattelanders? Mollen, die actief zijn, voorspellen regen. Als eikenbomen veel eikels hebben, dan krijgen we een koude winter. Dat soort dingen. Ik natuurlijk wel en toen onze oude eik dit jaar het helemaal af liet weten voor wat betreft zijn “eikelproductie”, bereidde ik mij voor op een zachte winter.
Maar niets blijkt minder waar. Een doorgewinterde volkswijze zal nu roepen, dat de uitzondering de regel bevestigt, maar daar geloof ik niet in. Als ik naar buiten kijk zie ik sneeuw. Veel sneeuw. Het tuinpad heb ik al 6 keer moeten vrijscheppen en telkens als ik klaar ben, begint het weer, de sneeuw. Denk nu niet dat ik het erg vind. Ik houd van sneeuw. Zeker als daar ook nog een zonnetje boven staat, roept het bij mij beelden van de wintersport op. Heel bijzonder is het, als dan ook nog de klagende roep van de midwinterhoorn over het veld op je toe waait. En dat gebeurt in deze tijd. Het is zwaar werk, dat blazen op zo'n hoorn. Ik heb het nooit gedaan, maar afgaande op het kleurverschil van de blazer tussen de eerste en de laatste noot (van zachtrose naar aarbeienrood) mag ik die conclusie wel trekken. Ze spelen de natuurtonen en vaak is het de volgende melodie.
/. . . C / F . C F / A . C F / A F C F / A c A F / C . F A / C...)
Dit thema hoorde ik - ongeveer - in de laatste repetitie van de bigband door Jans spelen en vanzelfsprekend verwacht ik volgende week de daarbij uitgedokterde improvisaties. Dat moet te doen zijn in F...
Het “bloazen” vindt plaats in de Advent en tot 6 januari. Dat is dus sinds deze week voorbij, jammer. Volgend jaar weer een kans.
In andere landen binnen Europa wordt ook geblazen, m.n. in de bergen. Daar klinkt het geweldig. Meestal is het instrument de Alpenhoorn. Het verschil met het Saksische broertje is het materiaal. Wordt bij ons de hoorn van hout gemaakt, in de Alpen gebruiken ze dierlijke hoorns. Ze zijn daardoor grilliger van vorm. In Australie heb je de Didgeridoo. De naam is waarschijnlijk een onomatopee (oeff!!), een klanknabootsing. Weet je meteen hoe die klinkt dus. De didgeridoo maak je door het uithollen van een tak van de Eucalyptisch boom. Ze hebben ook geen mondstuk. Tenminste als het een goed gemaakt exemplaar is. In andere gevallen wordt er een mondstuk gemaakt met bijenwas. Het is een trendy instrument, waarmee ze wat meer doen dan alleen de natuurtonen spelen. Hele concerten worden georganiseerd met digeridoomuziek! Ook in de “healing” van mens en organisatie speelt dit instrument soms een rol. Je kan er van in trans raken en je losmaken van je aardse beslommeringen. Volgend jaar ga ik maar eens in lotushouding naast een midhoornblazer zitten. Wie weet...
Sneeuw. Ik realiseer mij, dat de bigband geen sneeuwliederen op het repertoire heeft staan. Let it snow (3x) zou toch wel het minste zijn. We hebben ook geen songs die betrekking hebben op een ander speciaal moment. Geen Auld Lang Synn, of Easter in Paris, Christmas a la Bigband, Zie ginds komt de Stoomboot of wat dan ook. Worden we daarom niet uitgenodigd voor nieuwjaarsrecepties en braderieën? Misschien moeten we een themaprogramma samenstellen. Voorbeeld: we studeren een potpourri in van 20 minuten muziek waarop mensen met overgewicht en anderen de Zumba kunnen dansen. We nodigen een journalist uit (liefst een gezette...) en die publiceert over ons. We worden uitgenodigd door sportscholen, die live muziek willen presenteren en daarmee extra enthousiastelingen aantrekt, we luisteren bedrijfsfeesten en studieweken op om de aanwezigen in beweging te krijgen, we halen SBS6 en Piet Paulusma zegt tussen maat 234 en 235, dat het morgen weer gaat regenen, er wordt een contact gelegd door Phonogram, nadat een muziekstudio in de regio geheel vrijblijvend een CD had gemaakt. Na een spetterend optreden tijdens Amstel Live wordt de initiatiefnemer van dit geweldige kassucces door Rik Felderhof uitgenodigd voor een weekje Saint Tropez en vervolgens worden we niet uitgenodigd voor het Bigbandconcours in Enschede, omdat we teveel verdienen om nog amateurs genoemd te worden. En tenslotte zorgt CQ - als slagroom op het toetje - elke week voor een passende repetitieruimte en een goede geluidsinstallatie in Coevorden.
Nou ja, zo'n soort thema dus.
Ik ga maar weer sneeuwruimen...
Dick
Geloof je ook in volkswijsheden? Van die voorspellingen, die uitkomen volgens de plattelanders? Mollen, die actief zijn, voorspellen regen. Als eikenbomen veel eikels hebben, dan krijgen we een koude winter. Dat soort dingen. Ik natuurlijk wel en toen onze oude eik dit jaar het helemaal af liet weten voor wat betreft zijn “eikelproductie”, bereidde ik mij voor op een zachte winter.
Maar niets blijkt minder waar. Een doorgewinterde volkswijze zal nu roepen, dat de uitzondering de regel bevestigt, maar daar geloof ik niet in. Als ik naar buiten kijk zie ik sneeuw. Veel sneeuw. Het tuinpad heb ik al 6 keer moeten vrijscheppen en telkens als ik klaar ben, begint het weer, de sneeuw. Denk nu niet dat ik het erg vind. Ik houd van sneeuw. Zeker als daar ook nog een zonnetje boven staat, roept het bij mij beelden van de wintersport op. Heel bijzonder is het, als dan ook nog de klagende roep van de midwinterhoorn over het veld op je toe waait. En dat gebeurt in deze tijd. Het is zwaar werk, dat blazen op zo'n hoorn. Ik heb het nooit gedaan, maar afgaande op het kleurverschil van de blazer tussen de eerste en de laatste noot (van zachtrose naar aarbeienrood) mag ik die conclusie wel trekken. Ze spelen de natuurtonen en vaak is het de volgende melodie.
/. . . C / F . C F / A . C F / A F C F / A c A F / C . F A / C...)
Dit thema hoorde ik - ongeveer - in de laatste repetitie van de bigband door Jans spelen en vanzelfsprekend verwacht ik volgende week de daarbij uitgedokterde improvisaties. Dat moet te doen zijn in F...
Het “bloazen” vindt plaats in de Advent en tot 6 januari. Dat is dus sinds deze week voorbij, jammer. Volgend jaar weer een kans.
In andere landen binnen Europa wordt ook geblazen, m.n. in de bergen. Daar klinkt het geweldig. Meestal is het instrument de Alpenhoorn. Het verschil met het Saksische broertje is het materiaal. Wordt bij ons de hoorn van hout gemaakt, in de Alpen gebruiken ze dierlijke hoorns. Ze zijn daardoor grilliger van vorm. In Australie heb je de Didgeridoo. De naam is waarschijnlijk een onomatopee (oeff!!), een klanknabootsing. Weet je meteen hoe die klinkt dus. De didgeridoo maak je door het uithollen van een tak van de Eucalyptisch boom. Ze hebben ook geen mondstuk. Tenminste als het een goed gemaakt exemplaar is. In andere gevallen wordt er een mondstuk gemaakt met bijenwas. Het is een trendy instrument, waarmee ze wat meer doen dan alleen de natuurtonen spelen. Hele concerten worden georganiseerd met digeridoomuziek! Ook in de “healing” van mens en organisatie speelt dit instrument soms een rol. Je kan er van in trans raken en je losmaken van je aardse beslommeringen. Volgend jaar ga ik maar eens in lotushouding naast een midhoornblazer zitten. Wie weet...
Sneeuw. Ik realiseer mij, dat de bigband geen sneeuwliederen op het repertoire heeft staan. Let it snow (3x) zou toch wel het minste zijn. We hebben ook geen songs die betrekking hebben op een ander speciaal moment. Geen Auld Lang Synn, of Easter in Paris, Christmas a la Bigband, Zie ginds komt de Stoomboot of wat dan ook. Worden we daarom niet uitgenodigd voor nieuwjaarsrecepties en braderieën? Misschien moeten we een themaprogramma samenstellen. Voorbeeld: we studeren een potpourri in van 20 minuten muziek waarop mensen met overgewicht en anderen de Zumba kunnen dansen. We nodigen een journalist uit (liefst een gezette...) en die publiceert over ons. We worden uitgenodigd door sportscholen, die live muziek willen presenteren en daarmee extra enthousiastelingen aantrekt, we luisteren bedrijfsfeesten en studieweken op om de aanwezigen in beweging te krijgen, we halen SBS6 en Piet Paulusma zegt tussen maat 234 en 235, dat het morgen weer gaat regenen, er wordt een contact gelegd door Phonogram, nadat een muziekstudio in de regio geheel vrijblijvend een CD had gemaakt. Na een spetterend optreden tijdens Amstel Live wordt de initiatiefnemer van dit geweldige kassucces door Rik Felderhof uitgenodigd voor een weekje Saint Tropez en vervolgens worden we niet uitgenodigd voor het Bigbandconcours in Enschede, omdat we teveel verdienen om nog amateurs genoemd te worden. En tenslotte zorgt CQ - als slagroom op het toetje - elke week voor een passende repetitieruimte en een goede geluidsinstallatie in Coevorden.
Nou ja, zo'n soort thema dus.
Ik ga maar weer sneeuwruimen...
Dick
RSS-feed