De Elfstedentocht
Je kan er niet omheen, hoe graag je ook zou willen: de Elfstedentocht. Natuurlijk had ik zelf graag meegedaan, maar, helaas, ik heb geen startbewijs (en geen schaatsen meer, maar dat is een detail…). In familiekring hadden we het over die elf steden. Welke zijn dat? We kwamen spontaan tot tien. Ik vond dat geen slechte score gezien het feit, dat deze tocht slechts sporadisch wordt verreden. Ik stel mij voor dat in al die “steden” (enkele met slechts de omvang van Sleen, klein dus) de schaatskoorts toeneemt. De plaatselijke verenigingen maken zich op voor de doorkomst van de duizenden schaatsers. Rollen worden verdeeld, acties gepland en er wordt volop gerepeteerd. Muziek speelt daar een belangrijke rol in. Dus ik ben de tocht ook gaan doen- virtueel dan – om te kijken wie en wat we kunnen verwachten als “we” langs schaatsen. De startplaats is de finishplaats, dus die nemen we het laatst. . Allereerst komen we in Sneek. Sneek heeft een jumelage met Kurobe in Japan. Daar sneeuwt het iets meer en kun je lekker skiën en dat vind ik eigenlijk leuker dan schaatsen, maar oké, terug naar Sneek. Daar hebben ze een goede Bigband. Ik denk, dat ik daar maar even blijf hangen. Zover ik kan nagaan zijn alle secties goed bezet. Zij wel! Als ik even nadenk, kan ik nu beter virtueel doorschaatsen, want het is de eerste stad na de start. Stel, dat ik nog voordat de finish sluit, in Leeuwarden terug wil zijn, moet ik om uiterlijk vier uur ’s nachts starten. Ik ken maar weinig musici, die dan al hun bed uit willen… Dan maar door naar IJlst en ook daar hebben ze een bigband: de Basic Bigband. Dat wordt een muzikale rondreis, waar ik meerdere dagen over ga doen. IJlst is natuurlijk de stad van de schaatsindustrie. Ik laat er even mijn denkbeeldige schaatsen slijpen en dan door naar Sleat, Sloten, een plaatsje van 1000 inwoners (en daarmee is zij het kleinste stadje van Nederland!). Geen bigband hier, wel een muziekvereniging (Stêd Sleat), zoals elk dorp die heeft. Ik ben benieuwd wat ze gaan instuderen voor de doorkomst. Waarschijnlijk zal een kleine selectie jongeren een dweilorkestachtig repertoire instuderen met vooral Friese schlagers. Dat is niet anders in Stavoren, dat plaatsje waar enkele jaren geleden een goederentrein vergat te stoppen. Iedereen kent natuurlijk het “vrouwtje van Stavoren”, een dramatisch verhaal over roem en verderf. Dank zij You Tube kun je dit verhaal beluisteren. Nalezen kun je dat ook, maar ik waarschuw maar vast: men was nogal lang van stof toen. Je mag er wel een half uurtje voor uittrekken… De prestaties van de Christelijke Muziekvereniging De Lytse Súdwesthoeke bespaar ik jullie. Maar het stimuleert je wel om snel door te schaatsen, want we moeten nog een heel eind. Eerst Hindelopen (“ik zag een hinde lopen…” Ik kan er niets aan doen. Het Cocktail Trio heeft dat voor altijd in mijn lijf gestampt). Ruim 800 inwoners, dus ook hier zal weinig te doen zijn ’s winters. Ze zullen bij “Aald Hielpen” wel hard oefenen voor de zomeroptredens. Door naar Workum, niet stoppen, en dan naar Bolsward. We arriveren daar in gedachten in de vroege middag. Bolsward is een wat actievere stad. Meer toeristen denk ik, en leuke stadsgezichtjes. Op één van de jaarlijks evenementen tref ik Els Sterenborg aan. Zij is Boalsertse (kan dat zo, mijn Fries is niet meer zo geweldig?) en zingt erg goed. Natuurlijk niet zo goed als Dianne als die op dreef is, maar toch… De volgende halte is Harlingen. Daar tref ik de gebruikelijke Harmonieën, Malletbands, dameskoren en folkloristische groepen aan. Maar ook een gospelgroep, die cd’s heeft gemaakt: Kèrugma. De YouTube-registratie past niet helemaal in het doel van dit blog, dus als je geïnteresseerd bent in stichtelijke teksten, zoek het dan zelf maar op. Er is geen Bigband. Ik hoop, dat die wel in Franeker, halverwege de vaart naar het oosten, is, want anders kan ik niets doen dan concluderen, dat Bigbandmuziek in het Westen van Friesland niet voorkomt. Frjentsjer dus. En geen Bigband. Ai! Schaatsend naar Dokkum. De klanken van Nynke Laverman komen mij tegemoet. Met vernieuwde energie schaats ik door. De ijle klanken brengen mij in een roes, alsof ik door de nimfen op de Lorelei wordt betoverd, alsof ik, als een hedendaagse Odysseus, door Sirenen wordt verleid. Lijd ik aan een acute bewustzijnsvernauwing, sta ik op het punt om bevangen door de virtuele kou het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen? Ik keer snel om en met de wind in de rug flits ik de Bonkervaart af naar de finish: Leeuwarden. Dick |