
Hard werken
Beste Dick,
Geroesemoes tijdens een klassiek orkest? Nee, dat is not done. Not done. Wat is nu precies not done. Er zijn best veel ongeschreven regels waar we ons aan ‘moeten’ houden. En waarom eigenlijk. Omdat het zo hoort. Maar als je iets doet wat niet zo hoort. Ben je dan niet op ontdekkingsreis. En ontdek je dan niet hele mooie dingen in de wereld of juist iets over jezelf? Soms best wel wat werk maar dan heb je ook wat. Dat geldt niet voor alles natuurlijk.
Weet je, ooit ben ik eens de zaal uitgelopen bij een klassiek concert. Dat is natuurlijk not done. Precies zoals je beschreef. Er mag een kuchje zijn tussendoor. Maar dat is zo’n beetje alles. Wat ik daar heel irritant aan vind, is de verplichte ovatie – een ovatie is altijd staand. Spreken over een “staande ovatie” is een pleonasme - aan het eind van de voorstelling. Of het nu goed is of slecht, het publiek gaat staan en juichen. Nee, dan liever jazz. Is het mooi of speelt iemand goed? Dan applaudisseren we. En inderdaad met een drankje (of meer) in de hand.
Beste Dick,
Geroesemoes tijdens een klassiek orkest? Nee, dat is not done. Not done. Wat is nu precies not done. Er zijn best veel ongeschreven regels waar we ons aan ‘moeten’ houden. En waarom eigenlijk. Omdat het zo hoort. Maar als je iets doet wat niet zo hoort. Ben je dan niet op ontdekkingsreis. En ontdek je dan niet hele mooie dingen in de wereld of juist iets over jezelf? Soms best wel wat werk maar dan heb je ook wat. Dat geldt niet voor alles natuurlijk.
Weet je, ooit ben ik eens de zaal uitgelopen bij een klassiek concert. Dat is natuurlijk not done. Precies zoals je beschreef. Er mag een kuchje zijn tussendoor. Maar dat is zo’n beetje alles. Wat ik daar heel irritant aan vind, is de verplichte ovatie – een ovatie is altijd staand. Spreken over een “staande ovatie” is een pleonasme - aan het eind van de voorstelling. Of het nu goed is of slecht, het publiek gaat staan en juichen. Nee, dan liever jazz. Is het mooi of speelt iemand goed? Dan applaudisseren we. En inderdaad met een drankje (of meer) in de hand.
Het optreden waar ik weggelopen was, was trouwens een uitvoering van het pianoconcert van Gershwin. Je hoort de kruising tussen klassiek (romantiek) en jazz in het stuk. De pianist moet heel wat werk verzetten om dit goed te spelen.
Toen ik het live hoorde, was de jazz heel ver te zoeken. Terwijl je juist zo mooi de twee stijlen kunt mixen in het nummer. Maar ach, dat is lang geleden. Maar zo zie je wel dat er meer cross-overs zijn dan alleen jazz en folk, zoals wij op 9 februari laten horen. Zelf vond ik het album van Herman Brood met big band ontzettend mooi. Van rock naar swing. Heerlijk. Volgens mij gebeurt het vaker dan we denken. Veel meer stijlen die in elkaar overlopen.
Sowieso vind ik het leuk als verschillen bij elkaar komen. Of dat nu muziekstijlen zijn, of mensen die ogenschijnlijk niets delen. Zoals afgelopen zaterdag. Veel bezoekers waren er niet en we hadden best wel langer mogen spelen, maar het leuke van zo’n evenement is wel dat een heleboel (nou ja, een aantal) mensen zich verzamelen vanuit verschillende ideeën om samen zoiets ongrijpbaars als cultuur te beleven. De cultuur in dit gedeelte van het land heeft wel-is-waar een hoog “doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg” en “de kat uit de boom kijken” gehalte, maar dat betekent tegelijkertijd dat degenen die naar je komen kijken en luisteren oprecht geïnteresseerd zijn.
“Niet lullen maar poetsen” is ook zo’n ding dat bij Zuidoost Drenthe hoort. Hard werken! Ik doe er lustig aan mee. Soms zelfs iets te enthousiast. En dat resulteert dan ook weer in die hoge noten die nog nauwelijks te horen zijn en de arrangeur nooit zo bedoeld heeft. Maar, mijn god, wat is dat leuk om te doen!
Hard werken. Muziek maken. Arrangeren. Dat is niet hard werken. Dat is leuk. Dat is een hobby. Alhoewel ik me wel afvraag of alle beroepsmuzikanten het nog als plezier kunnen ervaren. Zo’n man als Wouter Hamel moet wel elke dag het land door crossen om ergens weer een paar nummers (steeds dezelfde) te zingen. Is het dan nog leuk? Nu je het zo zegt, we zouden best wel eens Wouter Hamel kunnen uitnodigen. Ik heb inmiddels twee optredens van hem mee mogen maken. Eenmaal in het theater en een keer samen met JazzArt Orchestra in Zwolle. En hij kan best zingen. Dus wat dat betreft.
Maar laten we eerst maar eens een optreden in november en ons gezamenlijke optreden met Porterhouse voorbereiden. Oh, en het koper aanvullen tot een volledige bigband bezetting. En donateurs en sponsoren zoeken. En organiseren van optredens en…
Dat wordt nog best hard werken.
Groet,
Johan