De Brug (2)
Hebben jullie wel eens gehoord van LeFreQue? Ik ook niet. Tot ik een mailtje ontving, dat er op saxforum uitgebreid over gesproken werd. Voor mij klonk het allemaal geheimzinnig en dus ben ik op zoek gegaan naar LeFreQue. LeFreQue blijkt een Nederlandse vinding te zijn. En toen ik las wat het instrumentje zou doen, zag ik de logische gedachte waarop de uitvinding was gestoeld: “Oh, ja, natuurlijk!”
Er is een tijd geweest, dat vloeren en muren in huis van keihard beton werden gemaakt. En omdat destijds linoleum erg in was als vloerbedekking, klonk elk geluid als een kanonschot in een kerk. Mede als gevolg daarvan kwam de kurken vloer in opmars. De geperste kurk zou het geluid smoren en meer warmte in huis brengen en dat was ook zo. Waarom heb ik nooit bedacht, dat als je datzelfde kurk tussen je mondstuk en de hals plakt, je daarmee ook het geluid van – in mijn geval – de sax smoort? Van de website begreep ik dat een LeFreQue een geluidsbrug maakt van het mondstuk, over het kurk, naar de koperen hals toe. Wat een simpele, maar ook originele gedachte!
Maar voordat iedereen nu denkt, dat hij een reclamespotje leest en straks het besteladres verschijnt: zo is het niet. Dat simpele stukje (edel-)metaal kost een vermogen. Het duurste is meer dan 400,-- Euro en het prijslijstje begint bij de 90 Euro en dan heb je een stukje messing met een paar elastiekjes…
Nee, ik was geraakt door de eenvoud van de gedachte: maak een brug en het geluid klinkt helderder en de toon vormt zich makkelijker! Dat vraagt om een experiment. Het kan haast niet waar zijn! De hypothese is: als je een metalen verbinding maakt tussen mondstuk en hals, dan verandert de klank van het instrument en wordt het bespelen ervan anders.
Hebben jullie wel eens gehoord van LeFreQue? Ik ook niet. Tot ik een mailtje ontving, dat er op saxforum uitgebreid over gesproken werd. Voor mij klonk het allemaal geheimzinnig en dus ben ik op zoek gegaan naar LeFreQue. LeFreQue blijkt een Nederlandse vinding te zijn. En toen ik las wat het instrumentje zou doen, zag ik de logische gedachte waarop de uitvinding was gestoeld: “Oh, ja, natuurlijk!”
Er is een tijd geweest, dat vloeren en muren in huis van keihard beton werden gemaakt. En omdat destijds linoleum erg in was als vloerbedekking, klonk elk geluid als een kanonschot in een kerk. Mede als gevolg daarvan kwam de kurken vloer in opmars. De geperste kurk zou het geluid smoren en meer warmte in huis brengen en dat was ook zo. Waarom heb ik nooit bedacht, dat als je datzelfde kurk tussen je mondstuk en de hals plakt, je daarmee ook het geluid van – in mijn geval – de sax smoort? Van de website begreep ik dat een LeFreQue een geluidsbrug maakt van het mondstuk, over het kurk, naar de koperen hals toe. Wat een simpele, maar ook originele gedachte!
Maar voordat iedereen nu denkt, dat hij een reclamespotje leest en straks het besteladres verschijnt: zo is het niet. Dat simpele stukje (edel-)metaal kost een vermogen. Het duurste is meer dan 400,-- Euro en het prijslijstje begint bij de 90 Euro en dan heb je een stukje messing met een paar elastiekjes…
Nee, ik was geraakt door de eenvoud van de gedachte: maak een brug en het geluid klinkt helderder en de toon vormt zich makkelijker! Dat vraagt om een experiment. Het kan haast niet waar zijn! De hypothese is: als je een metalen verbinding maakt tussen mondstuk en hals, dan verandert de klank van het instrument en wordt het bespelen ervan anders.
Ik begin het laboratorium in te richten. Elastiekjes heb ik genoeg. Het probleem is de brug zelf. Ergens in mijn schuurtje vind ik een oude, koperen ophanghaak. Zo een, die gebruikt werd op school om wandplaten en kaarten op te hangen, toen er nog geen lcd-borden waren. De vorm lijkt wel wat op het origineel van de LeFreQue, maar hij is te breed en volgt de ronding van de saxhals niet voldoende. Dan maar iets anders: een oude koperen fitting. Ik zal die moeten openzagen. Natuurlijk heb ik een poosje geleden het zaagblad van mijn ijzerzaag geruïneerd, zoals dat waarschijnlijk bij iedereen zo is. Als je iets nodig hebt, werkt het net even niet. Een oude lepel? Te klein aanrakingsvlak. Bandenlichters? Te lang en te recht en bovendien blijken ze in mijn reparatiesetje van plastic gemaakt te zijn. Aluminiumfolie, om een stevig latje gewikkeld? Te instabiel.
Nu bedenk ik mij, dat ik ooit, enige jaren geleden al wandelend in het plaatselijke bos een stemvork heb gevonden, zo één met een koperen knopje bovenop en verchroomde pootjes. Ik vind hem tussen mijn andere muziekspullen en ga aan de slag. De elastiekjes rond mondstuk en hals en vervolgens de stemvork eronder.
Ik haal diep adem, mijn ogen dicht, met spanning uitkijkend naar dat mooie moment dat ik zonder moeite de lage bes kan laten klinken. Heeft LeFreQue gelijk? Zal het echt werken? Zal het zonder anders klinken dan met?
Na deze cliffhanger zou ik nu moeten stoppen. Maar omdat ik daar zelf een bloedhekel aan heb doe ik het niet. Als ik op de sax blaas, is de toon lichter van kleur en spreken de verschillende tonen, met name in het lage register, makkelijker aan. Ik plaats verscheidene keren de vork er op en haal hem er weer af en steeds merk ik het verschil.
Vandaag heb ik mij ingeschreven voor de cursus metaalbewerking voor senioren. Daar leer ik gesubsidieerd mijn eigen brug maken. Gelukkig is de cursus afgelopen voor er een nieuw kabinet is….
Dick
Nu bedenk ik mij, dat ik ooit, enige jaren geleden al wandelend in het plaatselijke bos een stemvork heb gevonden, zo één met een koperen knopje bovenop en verchroomde pootjes. Ik vind hem tussen mijn andere muziekspullen en ga aan de slag. De elastiekjes rond mondstuk en hals en vervolgens de stemvork eronder.
Ik haal diep adem, mijn ogen dicht, met spanning uitkijkend naar dat mooie moment dat ik zonder moeite de lage bes kan laten klinken. Heeft LeFreQue gelijk? Zal het echt werken? Zal het zonder anders klinken dan met?
Na deze cliffhanger zou ik nu moeten stoppen. Maar omdat ik daar zelf een bloedhekel aan heb doe ik het niet. Als ik op de sax blaas, is de toon lichter van kleur en spreken de verschillende tonen, met name in het lage register, makkelijker aan. Ik plaats verscheidene keren de vork er op en haal hem er weer af en steeds merk ik het verschil.
Vandaag heb ik mij ingeschreven voor de cursus metaalbewerking voor senioren. Daar leer ik gesubsidieerd mijn eigen brug maken. Gelukkig is de cursus afgelopen voor er een nieuw kabinet is….
Dick
 |  |
RSS-feed