De Worp
Aarzelend keek ze naar het boeket in haar hand. Was nu het moment aangebroken? Zou ze afscheid moeten nemen en daarmee iemand gelukkig maken? Na de emotionele momenten van net, was er weer een moeilijke beslissing. En er waren er al zoveel geweest hiervoor. In een flits gingen al die beelden aan haar voorbij. Zoals die keer, dat ze achter in de bigband zat en hij voor. Op verzoek van haar leraar was ze daar gaan staan. Ze kende de muzieksoort (“bigbandmuziek?”) niet en kon zich daar ook geen voorstelling van maken. De bladmuziek zag er opvallend leeg uit, voornamelijk gedomineerd door rusttekens en accenten. Maar ze was gegaan en daar stond ze toen. Hij zag haar niet, of wilde haar niet zien. Daar was ze toen niet zeker van. Maar na een paar keer – ze speelden “I’ve only got eyes for you”- keek hij tussen maat 49 en 64 even lichtblozend om. Moest ze daar betekenis aan hechten of was het een verontschuldiging voor de in zijn ogen ietwat povere solo tussen maat 32 en 48? In ieder geval kreeg de bigbandmuziek een andere emotie voor haar.
Een andere keer in de vroege zomer hadden ze elkaar toevallig ontmoet. Het doet er niet toe hoe en waar, maar Facebook meldde die avond dezelfde gevoelens uit verschillende bronnen, verhuld natuurlijk. Ze had gedacht dat ze haar ervaringen neutraal had geformuleerd, maar blijkbaar was het voor de lezers duidelijk geweest. Ze had de berichten van hem nadien gelezen en overgelezen en weer gelezen, maar ze kon niets ontdekken, dat wees op een wederkerigheid van gevoelens, ondanks dat haar vriendinnen zeiden er iets heel anders in te lezen.
Aarzelend keek ze naar het boeket in haar hand. Was nu het moment aangebroken? Zou ze afscheid moeten nemen en daarmee iemand gelukkig maken? Na de emotionele momenten van net, was er weer een moeilijke beslissing. En er waren er al zoveel geweest hiervoor. In een flits gingen al die beelden aan haar voorbij. Zoals die keer, dat ze achter in de bigband zat en hij voor. Op verzoek van haar leraar was ze daar gaan staan. Ze kende de muzieksoort (“bigbandmuziek?”) niet en kon zich daar ook geen voorstelling van maken. De bladmuziek zag er opvallend leeg uit, voornamelijk gedomineerd door rusttekens en accenten. Maar ze was gegaan en daar stond ze toen. Hij zag haar niet, of wilde haar niet zien. Daar was ze toen niet zeker van. Maar na een paar keer – ze speelden “I’ve only got eyes for you”- keek hij tussen maat 49 en 64 even lichtblozend om. Moest ze daar betekenis aan hechten of was het een verontschuldiging voor de in zijn ogen ietwat povere solo tussen maat 32 en 48? In ieder geval kreeg de bigbandmuziek een andere emotie voor haar.
Een andere keer in de vroege zomer hadden ze elkaar toevallig ontmoet. Het doet er niet toe hoe en waar, maar Facebook meldde die avond dezelfde gevoelens uit verschillende bronnen, verhuld natuurlijk. Ze had gedacht dat ze haar ervaringen neutraal had geformuleerd, maar blijkbaar was het voor de lezers duidelijk geweest. Ze had de berichten van hem nadien gelezen en overgelezen en weer gelezen, maar ze kon niets ontdekken, dat wees op een wederkerigheid van gevoelens, ondanks dat haar vriendinnen zeiden er iets heel anders in te lezen.
Of die keer een jaar geleden – ze waren al een aantal keren samen uitgeweest – toen hij niet meer regelmatig verscheen op de repetities. Ja, studie, riep hij steeds, maar was dat wel zo? Ze ging twijfelen. Ze las op Hyves de uitgebreide uitwisseling van studiemateriaal (wie waren al die vrouwen?) en de enthousiaste verslagen over sporttoernooien. Was het uit? Of was het nooit “aan” geweest? Was het maar een spelletje? En wat voelde ze zelf? Was ze wel toe aaneen vaste relatie? Is single zijn niet veel leuker? Ze had besloten een lange vakantie te nemen met haar vriendinnen naar Salou of Benidorm en daar de bloemetjes buiten te zetten. Waren haar gevoelens oprecht en eerlijk? Hoe zou hij reageren op haar voornemen?
En nu stond ze hier met die bloemetjes nog steeds in haar hand. Ze had niets buiten gezet, wel veel gelezen, ja, ook op het strand. Ze miste de swingende muziek van “haar” bigband en was het gebonk en onbestemde lawaai al gauw beu geweest.
Het was uiteindelijk toch allemaal anders gelopen. Tijdens de studie Aziatische Talen, ontmoette ze Li. Li deed stuntwerk voor RTV Drenthe in de serie Strunen met Harm Dijkstra. Na de zoveelste mislukte poging moest ze erg lachen en hij lachte - ietwat pijnlijk - terug. De vonk was overgesprongen en na een goed gesprek en enige maanden stond ze nu hier. Ze zuchtte. Met een krachtig zwaai gooide ze het boeket over haar schouder. Wie zou hem vangen?
Toen ze omkeek, zag ze een blozende blazer, verward kijkend naar het boeketje bloemen in de Ral-kleur van haar jurk…
Dick
En nu stond ze hier met die bloemetjes nog steeds in haar hand. Ze had niets buiten gezet, wel veel gelezen, ja, ook op het strand. Ze miste de swingende muziek van “haar” bigband en was het gebonk en onbestemde lawaai al gauw beu geweest.
Het was uiteindelijk toch allemaal anders gelopen. Tijdens de studie Aziatische Talen, ontmoette ze Li. Li deed stuntwerk voor RTV Drenthe in de serie Strunen met Harm Dijkstra. Na de zoveelste mislukte poging moest ze erg lachen en hij lachte - ietwat pijnlijk - terug. De vonk was overgesprongen en na een goed gesprek en enige maanden stond ze nu hier. Ze zuchtte. Met een krachtig zwaai gooide ze het boeket over haar schouder. Wie zou hem vangen?
Toen ze omkeek, zag ze een blozende blazer, verward kijkend naar het boeketje bloemen in de Ral-kleur van haar jurk…
Dick
RSS-feed