Stilte
Coevorden, 1 november 2012
Och man, breek me de bek niet open. Druk, druk, druk… Met werk, ja. Dit nummer is niet op mij van toepassing. Maar dat doe ik natuurlijk mezelf gewoon aan. Daarbij ondersteund door mijn enthousiasme en verantwoordelijkheidsgevoel. En ambitie, en..
Ja, soms zit je gewoon jezelf in de weg. Ik kan me voorstellen dat zo’n gebied zonder 3G en Wifi je eigenlijk verplicht tot wat rust. Zou voor mij ook niet gek zijn. Als ik mijn werk al af heb, bedenk ik wel iets voor muziek of de tuin. Even rustig zitten, zit er niet in. Ik heb nog zoveel te doen. Volgens mij werkt mijn hoofd continu door. Denk ik niet over het werk, dan vallen me melodieën in voor nieuwe liedjes. Of bedenk ik dat ik toch het gras nog moet maaien. Af en toe in de auto zet ik de radio uit. Dan rijd ik van Groningen naar Coevorden in complete, nou ja compleet, stilte. Slechts het geruis van de rijwind en banden hoor je. En dan is het wel heel quiet.
Misschien is het weer tijd voor vakantie. De vakantie die jij beschrijft doet me denken aan een vakantie van heel vroeger. Nou, voor mij van heel vroeger. We gingen toen naar Vlieland. Dat was me toch een megareis. Eerst helemaal vanuit Assen, want daar woonden we toen, naar Harlingen toe. Dan zit je als klein kind al uuuuuren in de auto en kom je bij de zee aan. Bij een echte haven. Kun je je voorstellen hoe magisch zoiets is? Je ziet ineens een hele nieuwe wereld. En dan mag je ook nog op de boot. De vakantie kon op dat moment al niet stuk. Wat ik me daarvan ook nog goed kan herinneren is dat we, op Vlieland aangekomen, op een kar klommen en dat die door een tractor getrokken werd. En voor ons ook zo’n tractor met wagens. En achter ons ook al. Allemaal in colonne naar camping Stortemelk.
Van de foto’s weet ik dat we daar veel naar het strand zijn geweest en dat we ook gefietst hebben. Veel meer weet ik er niet van, behalve dan dat er twee mannen waren die verhaaltjes vertelden voor het slapengaan. Zij noemden zich de zomerburgemeesters van Vlieland.
Een aantal(?) jaren later, zagen we ze op tv. Het bleken de heren van Circus Custers te zijn. Natuurlijk was ons hele gezin direct fan.
De laatste jaren gingen we op vakantie naar Frankrijk. Daar reden we natuurlijk naar vele leuke dorpjes toe en onderweg ging de Franse radio aan. In 2009 ontdekten we zo Coeur de Pirate. Dat was zo vaak op de radio te horen, dat we het aan het eind van de vakantie konden meezingen. De radio is zo’n leuke manier om nieuwe muziek te ontdekken. Tenminste als het radiostation waarnaar je luistert nieuwe muziek draait. Thuis gekomen zoek ik dan dat bandje met dat nummer op op internet. En dan klik je door naar een aanbeveling van YouTube en kom je zomaar op weer een andere artiest. Zo vind je de leukste pareltjes.
Maar op vakantie hebben we ook vaak muziek aan staan. De laatste jaren tenminste. Want nu kunnen de telefoons het goed laten horen en kun je voldoende muziek op je telefoon zetten. Dat klinkt niet altijd goed, maar daar hebben we een oplossing voor verzonnen (foto). En we gingen dan met de jongens (10 en 12 jaar) dobbelen en kaarten. Tot het te donker was om nog wat te zien. Dan ging de hele familie naar bed. En ik bleef nog even zitten met een glas wijn. Genietend van de stilte.
Johan Boekema
Coevorden, 1 november 2012
Och man, breek me de bek niet open. Druk, druk, druk… Met werk, ja. Dit nummer is niet op mij van toepassing. Maar dat doe ik natuurlijk mezelf gewoon aan. Daarbij ondersteund door mijn enthousiasme en verantwoordelijkheidsgevoel. En ambitie, en..
Ja, soms zit je gewoon jezelf in de weg. Ik kan me voorstellen dat zo’n gebied zonder 3G en Wifi je eigenlijk verplicht tot wat rust. Zou voor mij ook niet gek zijn. Als ik mijn werk al af heb, bedenk ik wel iets voor muziek of de tuin. Even rustig zitten, zit er niet in. Ik heb nog zoveel te doen. Volgens mij werkt mijn hoofd continu door. Denk ik niet over het werk, dan vallen me melodieën in voor nieuwe liedjes. Of bedenk ik dat ik toch het gras nog moet maaien. Af en toe in de auto zet ik de radio uit. Dan rijd ik van Groningen naar Coevorden in complete, nou ja compleet, stilte. Slechts het geruis van de rijwind en banden hoor je. En dan is het wel heel quiet.
Misschien is het weer tijd voor vakantie. De vakantie die jij beschrijft doet me denken aan een vakantie van heel vroeger. Nou, voor mij van heel vroeger. We gingen toen naar Vlieland. Dat was me toch een megareis. Eerst helemaal vanuit Assen, want daar woonden we toen, naar Harlingen toe. Dan zit je als klein kind al uuuuuren in de auto en kom je bij de zee aan. Bij een echte haven. Kun je je voorstellen hoe magisch zoiets is? Je ziet ineens een hele nieuwe wereld. En dan mag je ook nog op de boot. De vakantie kon op dat moment al niet stuk. Wat ik me daarvan ook nog goed kan herinneren is dat we, op Vlieland aangekomen, op een kar klommen en dat die door een tractor getrokken werd. En voor ons ook zo’n tractor met wagens. En achter ons ook al. Allemaal in colonne naar camping Stortemelk.
Van de foto’s weet ik dat we daar veel naar het strand zijn geweest en dat we ook gefietst hebben. Veel meer weet ik er niet van, behalve dan dat er twee mannen waren die verhaaltjes vertelden voor het slapengaan. Zij noemden zich de zomerburgemeesters van Vlieland.
Een aantal(?) jaren later, zagen we ze op tv. Het bleken de heren van Circus Custers te zijn. Natuurlijk was ons hele gezin direct fan.
De laatste jaren gingen we op vakantie naar Frankrijk. Daar reden we natuurlijk naar vele leuke dorpjes toe en onderweg ging de Franse radio aan. In 2009 ontdekten we zo Coeur de Pirate. Dat was zo vaak op de radio te horen, dat we het aan het eind van de vakantie konden meezingen. De radio is zo’n leuke manier om nieuwe muziek te ontdekken. Tenminste als het radiostation waarnaar je luistert nieuwe muziek draait. Thuis gekomen zoek ik dan dat bandje met dat nummer op op internet. En dan klik je door naar een aanbeveling van YouTube en kom je zomaar op weer een andere artiest. Zo vind je de leukste pareltjes.
Maar op vakantie hebben we ook vaak muziek aan staan. De laatste jaren tenminste. Want nu kunnen de telefoons het goed laten horen en kun je voldoende muziek op je telefoon zetten. Dat klinkt niet altijd goed, maar daar hebben we een oplossing voor verzonnen (foto). En we gingen dan met de jongens (10 en 12 jaar) dobbelen en kaarten. Tot het te donker was om nog wat te zien. Dan ging de hele familie naar bed. En ik bleef nog even zitten met een glas wijn. Genietend van de stilte.
Johan Boekema
RSS-feed