@#$!!*&“Ik hou van jou”$@#!!%&
Ja, jammer dus. Dit schijnt zo niet te werken. Als je keihard tegen iemand roept dat je van hem of haar houdt, komt de boodschap niet goed over, schijnt. Deze kennis komt niet van mij hoor, nee, hij komt van onze bassist, Tom. Hij gaf een korte causerie over gevoel en warmte, tederheid en innigheid, over relaties en boodschappen. Bij het goed spelen van een muziekstuk – in welk genre dan ook – hoort, dat je je inleeft in de tekst en/of de bedoeling van het stuk. En zo speelden we “Love is here to stay”. “Goal” van deze repetitie is om op de komende uitvoering van de band het publiek te laten horen, dat bigband muziek niet alleen hard en dynamisch is, maar dat de band ook zacht en gevoelig kan spelen. En dat geldt dan voor alle secties. Moeilijk hoor, als je met 8 saxen zit, die wel enige lucht kwijt moeten kunnen om dat weerbarstige riet te laten trillen. Bijna onmogelijk als je als koperblazer met je lippen geperst op een open buis een toon te voorschijn probeert te halen. En dan wil ik het nog niet eens hebben over de slagwerker (goeie naam eigenlijk!) die node de door-de-weekse agressie van zijn baas op dinsdag in de muziek wil vertalen. Maar altijd komt het goed. Paul glimlacht wat achter zijn vleugel, slaat een warm akkoordje en – yes! – daar is de bedoelde klank.
Ja, jammer dus. Dit schijnt zo niet te werken. Als je keihard tegen iemand roept dat je van hem of haar houdt, komt de boodschap niet goed over, schijnt. Deze kennis komt niet van mij hoor, nee, hij komt van onze bassist, Tom. Hij gaf een korte causerie over gevoel en warmte, tederheid en innigheid, over relaties en boodschappen. Bij het goed spelen van een muziekstuk – in welk genre dan ook – hoort, dat je je inleeft in de tekst en/of de bedoeling van het stuk. En zo speelden we “Love is here to stay”. “Goal” van deze repetitie is om op de komende uitvoering van de band het publiek te laten horen, dat bigband muziek niet alleen hard en dynamisch is, maar dat de band ook zacht en gevoelig kan spelen. En dat geldt dan voor alle secties. Moeilijk hoor, als je met 8 saxen zit, die wel enige lucht kwijt moeten kunnen om dat weerbarstige riet te laten trillen. Bijna onmogelijk als je als koperblazer met je lippen geperst op een open buis een toon te voorschijn probeert te halen. En dan wil ik het nog niet eens hebben over de slagwerker (goeie naam eigenlijk!) die node de door-de-weekse agressie van zijn baas op dinsdag in de muziek wil vertalen. Maar altijd komt het goed. Paul glimlacht wat achter zijn vleugel, slaat een warm akkoordje en – yes! – daar is de bedoelde klank.
Dit keer is de band hard bezig om in een zeer korte tijd een nieuw repertoire in te studeren. Gevarieerde muziek, waarin iedereen lekkere en soms ook moeilijke passages heeft. En ook de muziek, die al op ons repertoire staat, blijft boeien. Zo is vandaag Knock en Wood en Send in the Clowns aan de speellijst voor 13 november in Sleen (er zijn nog kaarten voor het lunchconcert, samen met en op uitnodiging van de Jongbloedvaarders) toegevoegd. De rustige muziek, van de komende uitvoering wordt ook ingegeven door het vroege tijdstip, waarop we moeten spelen. Ach, half twaalf is een acceptabele tijd op een vrijdag, maar voor een zondag… Er wordt vanzelfsprekend over geklaagd. Hoe is de kwaliteit van de stem op the day after the night before? Houd ik mijn ogen wel open om de gitaarakkoorden goed te kunnen zien? Blijf ik wakker bij “Send in the Clowns”? De leden van het orkest met een gezin zwijgen bij het geklaag. Zij worden al om half zeven – als ze geluk hebben – gewekt door de kinderen, die op hun bed springen, terwijl je nog lekker slaapt. En zij staan om half acht al brood in te pakken voor zoonlief, die moet voetballen en voor dochterlief, wiens hockeyteam hij met een paar andere ouders moet vervoeren naar Ommen. Voor hen is 10 uur verzamelen om in te spelen een zegen! “Breng jij de kinderen vandaag naar de sportvereniging, want ik kan “helaas” niet, en , oh, zet zelf even koffie, geen tijd vandaag!” En ik ben niet voor half drie thuis. Ga jij dan even alleen naar je moeder?
Je merkt het: in een bigband spelen is op elk moment van elke dag een feest…
Dick
Je merkt het: in een bigband spelen is op elk moment van elke dag een feest…
Dick
RSS-feed